بهاروند

در دهه ۱۸۳۰ میلادی با وجود رهبری خوب بهاروندها یکی از قدرتمندترین قبایل لرستان بودند. در دومین آمار رزم‌آرا جمعیت این ایل را بالغ بر ۴۸۵۰ خانوار ذکر کرده‌است اما چون در زمان رزم‌آرا طایفه رشنو وابسته به ایل بهاروند بوده‌است و رزم‌آرا آن‌ها را جزء ایل بهاروند به حساب آورده‌است، با کم کردن حدود یک هزار خانوار رشنو، جمعیت ایل بهاروند حدود ۲۰۰۰۰ نفر بوده‌است.

ایل بهاروند، از نام بهار، نیای دوازدهم و بانی ایل مشتق شده‌است. پسوند «وند» نشانه پیوند نسبی ایل و بانی آن است. بهاروند به کسانی اطلاق می‌شود که از نسل بهار بوده‌اند، اما در طول تاریخ افرادی از سایر ایلات به این ایل ملحق شده‌اند.

ایل بهاروند از دو شعبهٔ مرادعلیوند و کردعلیوند تشکیل شده؛ نام این دو شعبه از نام پسران بهار، یعنی مرالی (مرادعلی) و کُردَلی (کرد علی) تشکیل شده‌است. این دو نفر حدود ۳۵۰ سال پیش می‌زیسته‌اند. شعبهٔ کردعلیوند حدود یک قرن پیش جدا شده و به صورت ایلی مستقل درآمده است. اکنون نام مراد علیوند هم رایج نیست بلکه اخلاف او به بهاروند معروف شده‌اند، ولی نام کردعلیوندها تغییر نکرده‌است.

●طایفهٔ مرادعلیوند:

۱ امان الله

۲ باوک

۳متسی

۴ جافر

۵ ولی

۶ شیرولی وند

۷ گنجلی وند

۸ داوید وند

۹ کهزادوند

۱۰ کوگانی

۱۱ شیخ

۱۲ بووه

۱۳ کرنوکر

۱۴ نوکرامرا

۱۵ کوشکی

۱۶ چوتاشی

●طایفهٔ کردعلیوند: این طایفه که خود را از نسل بهار می‌دانستند، از ۷ تیرهٔ اصلی تشکیل می‌شد:

۱ ممیرزا

۲ ممجو

۳ بهروم

۴ شاپور

۵ شیری

۶ صفر

۷ نظرعلی وند

گروه‌هایی مانند بهزاد، گوشه‌ای، دلفان، رشنو، نوکر امرا، پَمه حر، چوتاشی، سالی، بازگیر، مکی و گله‌دار نیز به این طایفه پیوسته بودند.

• طایفه‌های بالاگریوه
• گویش بالاگریوه‌ای