گافرغان

از شمال گارستانه، از جنوب خلیج فارس، از مغرب مغویه، و از سمت مشرق به دیوان منتهی می‌شود.

گافرغان یا دیوان غربی، روایت است که بخاطر مخالفت سرپرست (حاکم) این روستا با شاه یاخان مغویه شیخ سلطان مرزوقی و سر پیچی از حکم شیخ سلطان، (گافرغان) نامیده شده، یعنی مخالف خان یا حاکم به لهجه محلی.

در حدود ۳۰۰ نفر جمعیت دارد، که از اهل سنت و از پیروان امام احمد ابن حنبل هستند و بزبان عربی تکلم می‌کنند. دارای مسجد، آب‌انبار (برکه) و دبستان است.

شغل اهالی ماهی گیری، کشاورزی، دامداری، و تجارت است. دارای ۲۰۰۰ اصله نخل دیم و ۱۰۰۰ من زمین زیر کشت است.

• الوحیدی الخنجی، حسین بن علی بن احمد، «تاریخ لنجه»، چاپ دوم، دبی: دارالأمة للنشر والتوزیع، ۱۹۸۸ میلادی.
• محمد صدیق، عبدالرزاق، «صهوة الفارس فی تاریخ عرب فارس»، چاپ اول، شارجه: چاپ خانه المعارف، ۱۹۹۳ میلادی.
• العصیمی، محمد بن دخیل، عرب فارس، چاپ اول، دمام (عربستان سعودی): انتشاراتی الشاطیء الحدیثة، ۱۴۱۸ هجری قمری.
• حاتم، محمد بن غریب، تاریخ عرب الهولة، چاپ اول، قاهره: دارالعرب للطباعة والنشر والتوزیع، ۱۹۹۷ میلادی.
• کامله، القاسمی، بنت شیخ عبدالله، (تاریخ لنجة) مکتبة دبی للتوزیع، الامارات:، چاب دوم، انتشار سال ۱۹۹۳ میلادی. (به عربی).
• بختیاری، سعید، «اتواطلس ایران» ، “ مؤسسه جغرافیایی وکارتگرافی گیتاشناسی، بهار ۱۳۸۴ خورشیدی