محوطه دره کهمان

نام گذاری منطقه «کهمان» به دوره های باستان باز می گردد که در آن پادشاهان و کیانیانی در بطنش به تفرج و خوشگذرانی می پرداخته اند. کهمان بر گرفته از واژه «کی امان» به معنای (امانگاه کیان - مامن پادشاه) است. کهمان در زبان محلی (لکی) ، «کیه مو» خوانده می شود.

در جایی دیگر آمده است که : واژه کهمان احتمالاً از ترکیب دو واژه (لکی و فارسی پهلوی) «کی» به معنای پادشاه و «مان» به معنای آمدن که در کل به معنای جایی است که پادشاهان به آنجا می آیند، ایجاد شده است.

پوشش گیاهی این منطقه پوشیده از درختان کهن سال بلوط، گردو، انجیر، چنار، گلابی کوهی، زالزالک، زبان گنجشک، سیب، صنوبر، سپیدار، آلوی کوهی، و درختچه های گَوَن است. پهنه های کوهستانی منطقه کهمان، جنگل های انبوه و پوشش غنی گیاهی آن موجب شده که کهمان زیستگاه بسیار مناسبی برای حیوانات و پرندگان باشد. از جمله حیات وحش این منطقه میتوان به خرس، پلنگ، گرگ، کفتار، روباه، شغال، گورکن، سنجاب، سگ آبی، سمور، موش خرما، کل، بز، قوچ، میش، کبک کوهی، گراز، خوک، تیهو، کبک دری، گنجشک، بلدرچین، قرقاول، کلاغ و دیگر انواع خزندگان، پرندگان و بندپایان اشاره کرد.

عمر برخی از درختان گردو این منطقه به یکصد سال و قطر برخی از درختان این دره به چندین متر می رسد که در حال حاضر در مالیکت افراد محلی هستند.

لزوم حفاظت از محیط زیست منطقه اعم از پوشش گیاهی و جانوری بسیار احساس می شود. از طرفی مناطق پایین دست کهمان با بحران زباله های به جا مانده از مسافرین و گردشگران رو به رو است.

• فهرست آثار ملی ایران
• سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری