کنگر فرنگی

نور مورد نیاز: این گیاه باید در برابر نور زیاد خورشید قرار بگیرد.

آب مورد نیاز: این گیاه باید هفته‌ای سه بار آبیاری شود.

البته آبیاری زیاد این گیاه باعث پوسیدگیِ ریشهٔ آن می‌شود.

خاک مورد نیاز: خاک این گیاه باید ترکیبی از خاک رس و شن حاصلخیز با زهکشی و مواد کافی باشد.

دمای مورد نیاز: این گیاه باید در روز در دمای ۲۰ تا ۲۴ درجهٔ سانتیگراد و در شب باید در دمای ۱۳ درجهٔ سانتیگراد نگهداری شود.

1. افزایش ترشح صفرا از کبد؛
2. تقویت اَعمال کبد؛
3. جلوگیری از تجمع چربی در سلول‌های کبدی؛
4. تحریک کلیه در دفع اوره و کلسترول؛
5. پایین آوردن کلسترول و تری‌گلیسیریدِ خون؛
6. درمان یرقان، قولنج کبدی، سنگ کیسهٔ صفرا، و آب آوردن شکم؛
7. درمان سنگ کلیه، قولنج کلیه، درمان ازدیاد اورهٔ خون؛
8. درمان بیماری‌های پوستیِ خارش‌دار؛
9. تب‌بُر؛
10. مؤثر در درمان رماتیسم و یبوست.

ارزش غذایی ۱۲۰ گرم کنگر فرنگی: ۶۴ کالری، ۱۴٫۳ گرم کربوهیدرات، پروتئین ۳٫۵ گرم، ۰٫۴ گرم چربی، ۱۰٫۳ گرم فیبر، ۱۰٫۷ میکروگرم ویتامین B12 (27 درصد DV)، ۱۷٫۸ میکروگرم ویتامین K (22 درصد DV)، ۸٫۹ میلی‌گرم ویتامین C (15 درصد DV)، ۵۰٫۴ میلی‌گرم منیزیم (۱۳ درصد DV)، ۰٫۳ میلی‌گرم منگنز (۱۳ درصد DV)، ۳۴۳ میلی‌گرم پتاسیم (۱۰ درصد DV) ,

۱– برگه‌های انگنار را پس از پختن به مصرف می‌رسانند.
۲– می‌توان ۳۰ تا ۱۰۰ گرم شیرهٔ تازهٔ برگ انگنار را گرفت، با مقداری شربت مطبوع مخلوط کرد و صبح و ظهر و شب هر بار پیش از هر غذا، یک‌سومِ آن را تناول کرد.
۳– می‌توان ۱۰ گرم برگ انگنار را در ۴ لیوان آب جوش دم کرد و صبح و ظهر و شب پیش از هر غذا دو استکان با کمی شکر تناول نمود.

چون انگنار گرم است شاید در بعضی از اشخاص سودا تولید کند، از این رو، بهتر است آن را با سرکه بخورند.

• کنگر

• درمان بوسیلهٔ گیاهان دارویی تألیف محمد صادق رجحان چاپ دوم سال۱۳۷۷ ناشر مرکز فرهنگی آبا