کردوان علیا

طبق آمار رسمی سال ۱۳۹۵ جمعیت آن ۶۹۶ نفر است.می‌باشد.

کردوان علیا در فاصله ۷۰ کیلومتری از مرکز شهرستان دشتی (خورموج) واقع شده‌است. این روستا، شمال رودخانه مند در منتهای جنوبی کوه مند قرار دارد و با روستاهای میته، زیارت ساحلی، اسماعیل‌محمودی، کردوان سفلی و کردوان رئیسی همجوار می‌باشد.

گویش مردم کردوان از گونه‌های اصلی روستایی و سنتی گویش دشتی (فارسی جنوبی) است و در عین حال از نظر لهجه منحصر بفرد بوده و مانند لهجه یزدی سیلابهای آخر گفتار با کشش ادا می‌شود. گویش مردم منطقه، دشتی است که یکی از اصیل‌ترین گویش‌های ایران بوده و ریشه در زبان باستان ایران و زبان پهلوی ساسانی دارد و کلمات و اصطلاحاتی به همان سبک و قالب زبان پهلوی هنوز هم با گذشت چند قرن در آن محفوظ مانده و در زبان محاوره‌ای مورد استفاده قرار می‌گیرد.

• فایز دشتی: دوبیتی سرای پرآوازه

فایز دشتی

زایر محمدعلی بن رئیس مظفر بن غلامعلی خان بن حاج درویش بن حاج محمدرضا کردوانی دشتی (مشور و متخلص به فایز دشتی) در سال ۱۲۵۰ق در کردوان متولد گشت. این شاعر دوبیتی و مرثیه سرای معروف تاریخ ادبیات ایران و زبان فارسی در اواخر عمر در گزدراز ساکن گشته و در سال ۱۳۳۰ق در همان روستا درگذشت و در عتبات مدفون است.

صنعت عبابافی در استان بوشهر یکی از صنایع وابسته به شتر بوده‌است و هم‌اکنون تعداد محدودی کارگاه در روستای کردوان شهرستان دشتی به امر تولید پارچه عبا مشغولند؛ و از پشم نژاد شتر دشتی (ذبه) که از مهم‌ترین نژادهای شتر استان و از بهترین نژادهای پشمی کشور است که از پشم آن عباهایی بافته می‌شود که در داخل کشور و کشورهای حاشیه خلیج فارس از مقبولیت بالایی برخوردار است.