چاقو

دربارهٔ ریشهٔ واژهٔ «چاقو» میان متخصصان واژه‌شناسی اتفاق‌نظر وجود ندارد. ویلهلم آیلرس معتقد است که این واژه برگرفته از /čāγūk*/ است و آن هم از /-čākū-ka*/‏ مأخوذ است و با «چاکِ» فارسی، به‌معنی «شکاف» و نیز به‌معنی «زدن» و «ضربه‌زدن» ریشهٔ مشترک دارد. اما گرهارد دورفر نوشته‌است که «چاقو» برگرفته از /čaqu/‏ در مغولی است. دورفر می‌نویسد که واژهٔ ترکیِ /-čaq/‏ به‌معنی «ضربه‌زدن»، «نیش‌زدن» و همچنین «گَزیدن»، برگرفته از مغولی است. توضیح: «چَک» به‌معنی «سیلی» نیز با «چاک» به‌معنی «ضربه‌زدن» و نیز با «چکش» هم‌ریشه است. جانی چِئونگ گفته‌است که ریشهٔ این واژه‌ها /-čak/‏ یا /-čag/‏ به‌معنی «زدن، ضربه‌زدن» است. آیلرس و شاپکا معتقدند که «چَکاچاک»، «چَکاچَک»، «چاکاچاک» و «چاک‌چاک»، که به‌معنی صدای گرز و به‌هم‌خوردنِ شمشیر و امثال آنهاست، با همین واژه‌ها مرتبط است. ظاهراً همهٔ واژه‌های اخیر نام‌آوا هستند.

چاقوی راجرز (به انگلیسی: Rogers) نام شرکت چاقوسازی‌ای در بریتانیا است که چاقویی به همین نام می‌سازد. این کمپانی در دوران پادشاهی قاجار و پهلوی در ایران دارای نمایندگی‌های کوچک و سازندگانی بوده‌است.[۱][۲][۳]

1. تیغه
2. دسته
3. نوک؛ سر چاقو در جهت فشار
4. لبه؛ سطح برش چاقو، گسترش‌یافته از نوک تا پاشنه
5. سخت‌کاری‌شده؛ به شکل سطح مقطع از تیغه
6. ستون فقرات چاقو؛ بخش ضخیم تیغه، نزدیک لبهٔ چاقو، طرف مقابل لبه، در یک چاقوی دولبه و بیشتر به سمت وسط
7. فولر (سلاح)؛ یک شیار اضافه‌شده به تیغه برای سبک‌تر شدن آن
8. ریکاسو؛ بخش مسطح از تیغه، واقع در محل اتصال از تیغه و چاقو، تقویت‌کننده و نگهبان
9. ضامن، گارد یا محافظ؛ مانع بین تیغه و دسته که مانع از لغزش رو به جلوی دست به سمت تیغه می‌شود
10. دستهٔ چاقو یا شمشیر؛ پایان چاقو در جهت واردآوردن نیروی فشار و ضربه
11. تسمه یا طناب؛ یک بند برای تأمین امنیت چاقو به مچ دست

• چاقوی سرامیکی

• چاقو‌های برنده

• چاقوی قدیمی

• حسن‌دوست، محمد (۱۳۹۵)، فرهنگ ریشه‌شناختی زبان فارسی، تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی، شابک ۹۶۴-۷۵۳۱-۲۸-۱