یعقوبعلی شورورزی

پهلوان یعقوبعلی شورورزی (زاده ۴ شهریور ۱۳۰۲ خورشیدی در روستای شورورز، نیشابور- درگذشته ١٣ مهر ۱۳۷۸ خورشیدی نیشابور) از کشتی گیران و پهلوانان معروف ایرانی در سنگین وزن بود که مدال‌های فراوانی در کشتی در سطح جهان و ایران بدست آورد. شورورزی همچنین در شعر فارسی نیز فعال بوده‌است.

بسیاری از ورزش دوستان و ورزش کاران ایرانی، نیشابور را با نام پهلوان یعقوبعلی شورورزی می‌شناسند. او موفق به کسب جام اخلاق، بازوبند پهلوانی کشور ایران شده بود. وی جزء معدود ورزشکاران ایرانی است که بدون شکست از کشتی کناره گیری کرده‌است. فدراسیون ورزش‌های باستانی و کشتی و پهلوانی جمهوری اسلامی طی حکمی حق احترام ضرب و زنگ را در کلیهٔ زورخانه‌های کشور به او می‌دهد. شورورزی دلبستگی ویژه‌ای به شهر و مردم نیشابور داشت، او بازوبند پهلوانی، کاپ اخلاق و کلیه احکام ورزشی و مدال‌هایش را طبق آئین خاصی به مردم نیشابور اهدا نمود. این اسناد از سال ۱۳۷۶ به بعد در کاروانسرای شاه‌عباسی نیشابور نگهداری می‌شود.

نقطهٔ اوج فعالیت‌های پهلوان شورورزی که از سال ۱۳۳۲ شروع شده بود و به مدت شانزده سال به‌طور مرتب مقام اول کشتی آزاد و فرنگی ایران را از آن خود ساخت. پهلوان شورورزی در مسابقات جهانی تهران در سال ۱۹۵۹ در سنگین وزن از اعضای تیم ملی بود و عنوان پنجم را کسب نمود، در سال ۱۹۶۰ به پوشیدن پیراهن تیم ملی نائل شد و همراه تیم ملی ایران در المپیک رُم شرکت نمود و به مقام ششم نائل آمد.

وی بارها همراه با تیم ملی ایران جهت انجام مسابقه کشتی دوستانه به کشورهای ترکیه، بلغارستان و روسیه اعزام شد.

در سال ۱۳۴۰ در یک رقابت کشتی، واقعه‌ای روی داد که محبوبیت شورورزی را شدت بخشید. او گفته‌است:

جریان از این قرار بود که وی [صدیق زاده] پس از شکست از من با سر به صورتم زد به طوری که دهانم پر از خون شد پس از زدن بخیه و پانسمان، فوری به روی تشک برگشتم. جلو رفتم تا صورت حریف شکست خورده را ببوسم، بار دیگر سیلی محکمی به گوش من زد، آن موقع رو به جمعیت کردم و گفتم: ای مردم شما خود قضاوت کنید. مردم هیجان زده از جا بلند شدند و به ضارب من حمله نمودند، مأموران امنیتی آقای صدیق زاده را از پنجره به بیرون فراری دادند، در همین مسابقه بود که بنا به خواستهٔ مردم و رای داوران کمیته المپیک، کاپ اخلاق به من اعطا شد و ایشان برای همیشه از کشتی محروم گشت.

در سالهای ۱۳۴۱ و ۱۳۴۲ کسی حاضر به انجام مسابقه کشتی پهلوانی با ایشان نشد طبق رسوم کشتی پهلوانی در ایران، بازوبند برای همیشه نزد ایشان باقی ماند. وی در سال ۱۳۴۰ همراه با تیم ملی ایران در تهران در مسابقات سه جانبه برتر دنیا شرکت داشته و با قهرمانان سنگین وزن آن زمان یعنی احمد اف از کشور بلغارستان و حمید کاپلان از کشور ترکیه مساوی نمود.