فهرست پادشاهان اورشلیم

پادشاهان اورشلیم از سال ۱۰۹۹ تا ۱۲۹۱ در اینجا فهرست شده‌اند. در سراسر ۲۰۰ سال پادشاهی اورشلیم، یک محافظ، ۱۸ پادشاه و ۵ ملکه حکومت می‌کردند که برخی از ملکه‌ها مستقیماً حکومت کرده و برخی دیگر نائب حکومت تا رسیدن فرزندانشان به سن قانونی بودند. پادشاهی اورشلیم پس از پایان یافتن نخستین جنگ صلیبی در سال ۱۰۹۹ توسط گادفری بوین در کرانه شرقی دریای مدیترانه در سرزمین شام تأسیس شد. این پادشاهی توانست تقریباً حدود ۲۰۰ سال، از ۱۰۹۹ تا ۱۲۹۱ باقی بماند تا اینکه آخرین پایگاه این پادشاهی در عکا، توسط ممالیک تصرف شد. تاریخ این پادشاهی را می‌توان به دو بخش تقسیم نمود: دوره نخست که به نخستین پادشاهی اورشلیم معروف است از سال ۱۰۹۹ تا ۱۱۸۷ طول کشید و در نهایت با پیروزی صلاح‌الدین ایوبی بر صلیبیون و از دست رفتن اورشلیم، پایتخت به عکا انتقال یافت. این پادشاهی پس از جنگ صلیبی سوم، در عکا مجدداً باز تأسیس شد. دوره دوم پس از جنگ صلیبی ششم و توافق امپراتور فریدریش دوم با ایوبیان و بازپس‌گیری اورشلیم طی معاهده و قرادادی تا زمان حمله خوارزمشاهیان به اورشلیم که به دومین پادشاهی اورشلیم یا پادشاهی عکا مشهور است.

پس از تشکیل پادشاهی اورشلیم، قلمروهای تقسیم شده بین فرماندهان صلیبی به صورت مجموعه ارباب‌نشین‌های فئودالی (همچون کنت‌نشین‌ ادسا و کنت‌نشین طرابلس) تحت حاکمیت یک پادشاه درآمدند که این شیوه در دوره جانشینان گادفری بوین نیز ادامه یافت. دولت صلیبی اورشلیم چهار ارباب‌نشین اصلی صیدا، جلیل، یافا و ماورای اردن، شامل کرک و شوبک را به همراه دوازه واسال کوچک لدُ، نابلس، الخلیل، حیفا، بیسان، آرسوف، قیمون، تورون و بانیاس، اسکندرونه، داروم، بیروت و قیساریه که بزرگ‌ترین آنها بود، شامل می‌شد. این مجموعه همگی تابع مستقیم پادشاه اورشلیم بودند. پادشاه چند شهر را مستقیماً خود اداره می‌کرد و املاکش را برای خود می‌دانست. این شهرها به یک روایت اورشلیم، عکا، نابلس، پس از مدتی داروم بودند و به روایتی دیگر، افزون بر آنها، شهر صور را نیز شامل می‌شد. و قطعات دوازده‌گانه مزبور نیز غالباً به به صورت موروثی اداره می‌شدند.

پادشاه از کمک و حمایت چندین صاحب‌منصب کشوری استفاده می‌برد که وی را در امر اداره پادشاهی یاری می‌رساندند. بدین ترتیب همان شیوه حکومتی رایج در حکومت‌های فئودال اروپا نیز در پادشاهی تازه تأسیس اورشلیم پیاده و اجرایی شد. نظام پادشاهی در اورشلیم تاحدودی هم انتخابی و هم ارثی بود. با این حال با شکل‌گیری خاندان سلطنتی در دوره اوج قدرت پادشاهی اورشلیم، شیوه‌ای مشخص برای جانشینی پدید آمد. با وجود این مسئله، پادشاه هنوز توسط دادگاه عالی (Haute Cour) انتخاب یا حداقل حکومت وی تأیید و به رسمیت شناخته می‌شد. پادشاه براساس اولی بین برابرها (پریموس اینتر پارس: Primus Inter Pares) شناخته می‌شد و در غیاب پادشاه وظایف وی برعهده مباشر بود. همچنین پادشاه ریاست دربار، فرماندهی کل قوا، مسئولیت ادرات مرکزی و حق تعیین همسر برای زنانی که وارث اربابان می‌شدند را بر عهده داشت.