ویلیام تکامسه شرمن
ویلیام تکامسه شرمن (به انگلیسی: William Tecumseh Sherman) ژنرال ارتشِ اتحادیه در طول جنگ داخلی آمریکا بود. راهبردهای نظامی او نقش مهمی در پایانگرفتن جنگ داخلی به نفع اتحادیه و پیروزی شمالیها داشت. هرچند راهبرد نظامی جنگ تمامعیار او با نیروهای ایالات مؤتلفه آمریکا، از جمله تاکتیک نظامی زمین سوخته مورد انتقادات شدید قرار داشت.
کامپ، عمو بیلی ویلیام تکامسه شرمن | |
|---|---|
فرتوری از ویلیام شرمن در مه ۱۸۶۵ میلادی، در یونیفورم سپهبدی. دستمال سیاهی که به دست چپ ویلیام شرمن بستهشده، نماد عزاداری برای آبراهام لینکلن است. فرتور اثر متیو بریدی. | |
| زاده | ۸ فوریه ۱۸۲۰ لانکستر، اوهایو |
| درگذشته | ۱۴ فوریه ۱۸۹۱ (سن ۷۱) نیویورک، ایالت نیویورک |
| مدفن | |
| درجه |  سرلشکر (جنگ داخلی آمریکا) ژنرال نیروی زمینی (ژنرال پنجستاره ارتش) |
| یگان |  ارتش ایالات متحده آمریکا
|
| جنگها و عملیاتها |
|
| نشانها | سپاسهای کنگره |
| کارهای دیگر | مدیر بانک، وکیل، college superintendent, streetcar executive |
| امضاء | |
ویلیام شرمن از سال ۱۸۶۹ تا ۱۸۸۳ مقام فرماندهی کل ارتش ایالات متحده آمریکا را برعهده داشت. وی از دانشآموختگان آکادمی نظامی وستپوینت بود.
خانواده
ویلیام شرمن فرزند چارلز روبرت شرمن، وکیل دعاوی و از اعضای دادگاه عالی اوهایو بود. پس از مرگ ناگهانی پدرش، توماس اوینگ، دوست و همکار پدرش سرپرستی او را برعهده گرفت. وی از اعضای ارشد حزب ویگ بود که بعدها سناتور و اولین وزیر کشور ایالات متحده شد.
ویلیام شرمن، از اقوام دور سناتور راجر شرمن، از پدران بنیانگذار ایالات متحده آمریکا بود.
چارلز تیلور شرمن، برادر بزرگتر او وکیل دعاوی و بعدها قاضی فدرال شد. جان شرمن، برادر کوچکتر او سناتور جمهوریخواه و بعدها وزیر خزانهداری ایالات متحده و وزیر امور خارجه آمریکا شد. هویت شرمن، دیگر برادر کوچکترش بانکدار موفق و بعدها بسیار متمول شد.
در سال ۱۸۵۰ میلادی، با ایلن اوینگ، دختر سناتور توماس اوینگ، ازدواج کرد. در مراسم عروسیشان زکری تیلور، رئیسجمهور وقت ایالات متحده آمریکا و بسیاری از چهرههای مهم سیاسی و نظامی شرکت داشتند.
هیو بویل اوینگ و توماس اوینگ جونیور، دو برادر زن ویلیام شرمن، در طول جنگ داخلی آمریکا به مقام سرلشکری رسیدند و همچون ژنرال شرمن، نقش مهمی در پیروزیهای شمالیها و پایاندادن به جنگ داخلی ایفا کردند.
عقاید
ژنرال شرمن به یکپارچگی ایالات متحده آمریکا سخت باور داشت، اما به «برابری سفیدپوستان با سیاهپوستان» باور چندانی نداشت و با بردهداری مخالفت نمیکرد. پیش از شروع جنگ داخلی، ضمن همدردی با جنوبیها در مورد ضرورت بردهداری، چند بار ادعا کرده بود که نژاد سیاه از بردهبودن سود میجوید و به نفع سیاهان در آمریکا است تا برده باقی بمانند. در طول جنگ داخلی، هیچگاه از میان سیاهان در لشکرش سربازگیری نکرد.
یادمانها
- شهرستانها
- یادمانها
- تندیس ژنرال شرمن اثر اگوستوس سنت گودنز، نصبشده مقابل ورودی اصلی پارک مرکزی نیویورک.
- تندیس ویلیام تیکامسا شرمن اثر کارهل روهل اسمیت، نصبشده در پارک ریاستجمهوری در واشینگتن، دی سی.
- تمبر
تاکنون ۳ تمبر منقش به فرتور ژنرال ویلیام شرمن در سالهای ۱۸۹۳، ۱۸۹۵ و ۱۹۳۷ توسط پست ایالات متحده منتشر شدهاند.
نام درخت عظیمی در پارک ملی سکویا که به افتخار ویلیام شرمن نامگذاری شدهاست.
- در ارتش
- ام۴ شرمن، رزمیترین تانک ارتش آمریکا در جنگ جهانی دوم.
در فرهنگ عامه
- کتاب
- مارش: پیشروی تاریخی ژنرال ویلیام شرمن به روایت ای. ال. دکتروف
- نامههای شرمن: نامهنگاریهای ژنرال و سناتور شرمن از سال ۱۸۳۷ تا ۱۸۹۱
گفتاورد مشهور
ویلیام شرمن در جواب درخواستها برای قبول نامزدی ریاستجمهوری پس از پایان جنگ داخلی آمریکا گفتهبود: «اگر نامزد شوم، انصراف میدهم. اگر اعزام شوم، مخالفت میکنم و اگر انتخاب شوم، استعفاء میدهم!».
نگارخانه
رهبران قبایل سرخپوست وایومینگ در حال انعقاد «پیمان صلح» با ژنرال ویلیام شرمن برای پایاندادن به جنگهای سرخپوستان با دولت فدرال.
ژنرالهای ارتشِ اتحادیه در جنگ داخلی آمریکا. ژنرال ویلیام شرمن، نشسته بر روی صندلی دستهدار.
ژنرال شرمن در میانسالی. پرتره اثر متیو بریدی.
آبراهام لینکلن، ژنرال گرانت و ادمیرال پورتر در حال شنیدن اظهارات ژنرال شرمن.
اثر جرج پیتر الکساندر هیلیورودی خانهٔ Green-Meldrim House در سال ۱۸۶۴ میلادی، که به عنوان ستاد ژنرال شرمن مورد استفاده قرار گرفته بود.
منابع
- ↑ 1864 http://books.google.com/books?id=Ii4OAAAAIAAJ&pg=PA1&dq=Sherman+468763#PPA413,M1 1864.
- ↑ 1865 http://books.google.com/books?id=gsMEAAAAYAAJ&pg=PA1&dq=Sherman+%22second+edition,+revised+and+corrected%22+Vol.+II#PRA2-PA229,M1 1865.
- ↑ General William Tecumseh Sherman, Matthew Brady (1865), The Guardian
- ↑ One historian has written that Sherman's "genius" for "strategy and logistics … made him one of the foremost architects of Union victory." Steven E. Woodworth, Nothing but Victory: The Army of the Tennessee, 1861–1865 (New York: Alfred A. Knopf, 2005), 631. For a very critical study of Sherman, see John B. Walters, Merchant of Terror: General Sherman and Total War (Indianapolis: Bobbs-Merrill, 1973).
- ↑ See, William T. Sherman papers, Notre Dame University CSHR 19/67 Folder:Roger Sherman's Watch 1932–1942
- ↑ Katherine Burton, Three Generations: Maria Boyle Ewing – Ellen Ewing Sherman – Minnie Sherman Fitch (Longmans, Green & Co. , 1947), pp. 72–78.
- ↑ Sherman, William Tecumseh (10 May 1999). "Letter to Salmon P. Chase, January 11, 1865". In Simpson, Brooks D.; Berlin, Jean V. (eds.). Sherman's Civil War. University of North Carolina Press. pp. 794–795.
- ↑ B. H. Liddell Hart (1929). "Letter by W.T. Sherman to John Sherman, August 1865". Sherman: Soldier, Realist, American. New York: Dodd, Mead and Co. p. 406.
- ↑ Bassett, Thom (2012-01-17). "Sherman's Southern Sympathies". The New York Times. Retrieved February 5, 2012.
- ↑ Sherman to Halleck, Sept. 4, 1864, Civil War Official Records Vol. 38 part 5, pp. 792–793.
- ↑ رژهٔ تاریخی ژنرال شرمن به روایت ای.ال.دکتروف، رادیو زمانه
- ↑ الکس ساموند رهبر استقلالطلبان اسکاتلند کیست؟، بیبیسی فارسی