هیدروکدون

هیدروکدون
داده‌های بالینی
نام‌های تجاری	Hysingla ER, Zohydro ER, others
نام‌های دیگر	Dihydrocodeinone, hydrocodone bitartrate
AHFS/Drugs.com	monograph
مدلاین پلاس	a601006
میزان وابستگی	High
روش مصرف دارو	Clinical: by mouth; Others: intranasal, rectal
کد ATC	R05DA03 ;
وضعیت قانونی
وضعیت قانونی	AU: کنترل‌شده (اس۸) ; CA: رده یک ; UK: کلاس آ ; US: Schedule II ;
داده‌های فارماکوکینتیک
زیست فراهمی	By mouth: 70%
پیوند پروتئینی	Low
متابولیسم	کبد: CYP3A4 (major), CYP2D6 (minor)
متابولیت‌ها	• Norhydrocodone; • Hydromorphone; • Others
اثر دارو	10–20 minutes
نیمه‌عمر حذف	Average: 3.8 hours; Range: 3.3–4.4 hours
مدت زمان اثر	4–8 hours
دفع	ادرار
شناسه‌ها
	نام آیوپاک 4,۵α-epoxy-3-methoxy-17-methylmorphinan-6-one;
شمارهٔ CAS	۱۲۵-۲۹-۱;
پاب‌کم CID	۵۲۸۴۵۶۹;
IUPHAR/BPS	۷۰۸۱;
دراگ‌بنک	DB00956;
کم‌اسپایدر	۴۴۴۷۶۲۳;
UNII	6YKS4Y3WQ7;
KEGG	D08045;
ChEBI	CHEBI:۵۷۷۹;
ChEMBL	ChEMBL۱۴۵۷;
CompTox Dashboard (EPA)	DTXSID8023131 ;
ECHA InfoCard	100.004.304
داده‌های فیزیکی و شیمیایی
فرمول شیمیایی	C18H21NO۳
جرم مولی	299.368 g/mol g·mol
مدل سه بعدی (جی‌مول)	Interactive image;
	SMILES O=C4[C@@H]5Oc1c2c(ccc1OC)C[C@H]3N(CC[C@]25[C@H]3CC4)C;
	InChI InChI=1S/C18H21NO3/c1-19-8-7-18-11-4-5-13(20)17(18)22-16-14(21-2)6-3-10(15(16)18)9-12(11)19/h3,6,11-12,17H,4-5,7-9H2,1-2H3/t11-,12+,17-,18-/m0/s1; Key:LLPOLZWFYMWNKH-CMKMFDCUSA-N;
	(verify)

هیدروکدون (انگلیسی: Hydrocodone) که با نام تجاری Hysingla به فروش می‌رسد نوعی مسکن اوپیوئیدی است که برای درمان دردهای شدید طول کشیده که سایر مسکن‌ها مؤثر نبوده‌اند استفاده می‌شود.معمولاً به صورت ترکیبی استامینوفن/هیدروکودون یا ایبوپروفن/هیدروکودون برای درد شدید که نیاز به یک اپیوئید دارد و در ترکیب با هماتروپین متیل بروماید برای تسکین سرفه تجویز می شود.عوارض جانبی رایج شامل سرگیجه ، خواب آلودگی، حالت تهوع و یبوست است.عوارض جانبی جدی ممکن است شامل فشار خون پایین ، تشنج ، طولانی شدن QT ، افت تنفسی و سندرم سروتونین باشد . کاهش سریع دوز ممکن است منجر به ترک مواد افیونی شود . استفاده در دوران بارداری یا شیردهی به طور کلی توصیه نمی شود. اعتقاد بر این است که هیدروکودون با فعال کردن گیرنده های مواد افیونی ، عمدتاً در مغز و نخاع عمل می کند. هیدروکودون 10 میلی گرم معادل حدود 10 میلی گرم مورفین خوراکی است. هیدروکودون در سال 1923 ثبت اختراع شد، در حالی که فرمول طولانی اثر برای استفاده پزشکی در ایالات متحده در سال 2013 تایید شد . در سال 2017، این دارو با بیش از شش میلیون نسخه، 118مین داروی رایج تجویز شده در ایالات متحده بود. هیدروکودون یک شبه افیونی نیمه مصنوعی است که از کدئین یا کمتر از تبائین تولید می شود . تولید با استفاده از مخمرهای دستکاری شده ژنتیکی توسعه یافته است اما به صورت تجاری استفاده نمی شود.

مصارف پزشکی

هیدروکودون برای درمان دردهای متوسط تا شدید استفاده می شود. در فرمولاسیون مایع، برای درمان سرفه استفاده می شود. در یک مطالعه که قدرت هیدروکودون را با اکسی کدون مقایسه کرد، مشخص شد که برای دستیابی به همان درجه از میوز (انقباض مردمک) 50٪ هیدروکودون بیشتری لازم است. محققین این را به این معنا تفسیر کردند که اکسی کدون حدود 50 درصد قوی تر از هیدروکودون است. با این حال، در یک مطالعه بر روی بیماران بخش اورژانس با شکستگی، مشخص شد که مقدار مساوی از هر دو دارو تقریباً به همان میزان تسکین درد ارائه می‌کند، که نشان می‌دهد تفاوت عملی کمی بین آنها هنگام استفاده برای این منظور وجود دارد. برخی منابع بیان می کنند که اثر ضد درد هیدروکودون در 20-30 دقیقه شروع می شود و حدود 4-8 ساعت طول می کشد. اطلاعات سازنده می گوید شروع اثر حدود 10-30 دقیقه و مدت زمان آن حدود 4-6 ساعت است. فاصله دوز توصیه شده 4-6 ساعت است.

تداخلات

بیمارانی که الکل ، سایر مواد افیونی، آنتی هیستامین های آنتی کولینرژیک ، داروهای ضد روان پریشی ، داروهای ضد اضطراب ، یا سایر داروهای مضعف سیستم عصبی مرکزی (CNS) را همراه با هیدروکودون مصرف می کنند، ممکن است افسردگی افزایشی CNS را نشان دهند . هیدروکودون ممکن است با داروهای سروتونرژیک تداخل داشته باشد.

منابع

↑ Bonewit-West, Kathy; Hunt, Sue A.; Applegate, Edith (2012). Today's Medical Assistant: Clinical and Administrative Procedures. Elsevier Health Sciences. p. 571. ISBN 9781455701506.
↑
↑ Gary S. Firestein; Ralph Budd; Sherine E. Gabriel; Iain B. McInnes; James R. O'Dell (21 June 2016). Kelley and Firestein's Textbook of Rheumatology. Elsevier Health Sciences. pp. 1081–. ISBN 978-0-323-41494-4.
↑ Bruce A. Chabner; Dan L. Longo (8 November 2010). Cancer Chemotherapy and Biotherapy: Principles and Practice. Lippincott Williams & Wilkins. pp. 700–. ISBN 978-1-60547-431-1.
↑
↑
↑ Martin H. Bluth (16 November 2016). Toxicology and Drug Testing, An Issue of Clinics in Laboratory Medicine, E-Book. Elsevier Health Sciences. pp. 85–. ISBN 978-0-323-47795-6.
↑ Howard S. Smith (21 February 2013). Opioid Therapy in the 21st Century. OUP USA. pp. 68–. ISBN 978-0-19-984497-5.

پیوند به بیرون

[1] Bonewit-West, Kathy; Hunt, Sue A.; Applegate, Edith (2012). Today's Medical Assistant: Clinical and Administrative Procedures. Elsevier Health Sciences. p. 571. ISBN 9781455701506.

[ElliottSmith2016-2] ↑

[FiresteinBudd2016-3] Gary S. Firestein; Ralph Budd; Sherine E. Gabriel; Iain B. McInnes; James R. O'Dell (21 June 2016). Kelley and Firestein's Textbook of Rheumatology. Elsevier Health Sciences. pp. 1081–. ISBN 978-0-323-41494-4.

[ChabnerLongo2010-4] Bruce A. Chabner; Dan L. Longo (8 November 2010). Cancer Chemotherapy and Biotherapy: Principles and Practice. Lippincott Williams & Wilkins. pp. 700–. ISBN 978-1-60547-431-1.

[Zhou2016-5] ↑

[DavisGlare2005-6] ↑

[Bluth2016-7] Martin H. Bluth (16 November 2016). Toxicology and Drug Testing, An Issue of Clinics in Laboratory Medicine, E-Book. Elsevier Health Sciences. pp. 85–. ISBN 978-0-323-47795-6.

[Smith2013-8] Howard S. Smith (21 February 2013). Opioid Therapy in the 21st Century. OUP USA. pp. 68–. ISBN 978-0-19-984497-5.