هنری بلوس لینچ
هنری بلوس لینچ، (به انگلیسی: Henry Blosse Lynch) (زاده ۱۸ آوریل ۱۸۶۲ - درگذشته ۲۴ نوامبر ۱۹۱۳) بنیانگذار شرکت برادران لینچ بود.
| هنری بلوس لینچ | |
|---|---|
| زادهٔ | ۱۸ آوریل ۱۸۶۲ لندن، انگلستان |
| درگذشت | ۲۴ نوامبر ۱۹۱۳ (۵۱ سال) کاله، فرانسه |
| ملیت |  بریتانیا |
| محل تحصیل | کالج ایتن، کالج ترینیتی |
| پیشه | کارآفرین، جهانگرد و عضو حزب لیبرال بریتانیا |
| شناخته‌شده برای | احداث جاده کاروان‌رو بختیاری و شرکت کشتیرانی در رودخانه کارون |
| حزب سیاسی | حزب لیبرال بریتانیا |
زندگی‌نامه
لینچ سرمایه‌دار، نماینده پارلمان انگلیس از ۱۹۰۶ تا ۱۹۱۰ و شریک کمپانی کشتیرانی دجله و فرات بود. این شرکت در خوزستان و بختیاری دو امتیاز کشتیرانی در رودخانه کارون و احداث جاده کاروان‌رو بختیاری (شوشتر به اصفهان) را به دست آورد. هنری بلوس لینچ برای شناسایی و بررسی امکان احداث جاده کاروان‌رو شوشتر به اصفهان و با دعوت خان‌های بختیاری به همراه شخصی به نام هولند یک راهنما و عده‌ای دیگر، در اواخر تابستان سال ۱۸۸۹ مسافرت خود را از شوشتر به‌سوی اصفهان آغاز نمود. هدف اصلی وی از این سفر به دست آوردن اطلاعات لازم دربارهٔ ارزش تجاری این راه بود که وی می‌خواست خود از نزدیک با آن آشنا گردد. لینچ در این سفر با دیدن گذرگاه بختیاری‌ها، مسافت و فاصله مناطق، روستاها و گذرگاه‌ها را از یکدیگر دریافت و در سفرنامه خود آورد. وی همچنین اطلاعات با ارزشی دربارهٔ موقعیت جغرافیایی طبیعی سرزمین بختیاری همچون کوه‌ها، تنگه‌ها، راه‌ها و نیز آثار باستانی و وضعیت اقتصادی و کشاورزی بختیاری‌ها ارائه داده‌است. همچنین اطلاعات مفیدی دربارهٔ خان‌های بختیاری به دست داده‌است. لینچ با علیقلی خان سردار اسعد بختیاری دوستی و رابطه نزدیکی داشت و از بنیان‌گذاران و گردانندگان انجمن ایرانی در لندن بود. لینچ مشاهدات سفر خود را در مقاله‌ای با نام گذر از لرستان به اصفهان نوشت و در شماره دوازدهم مجله انجمن پادشاهی جغرافیایی (دسامبر ۱۸۹۰) منتشر نمود.
پانویس
- ↑ دنیس رایت، انگلیسی‌ها در میان ایرانیان، ترجمه اسکندر دلدم، تهران: نهال، چاپ اول، ۱۳۶۴، ص ۱۷۰.
- ↑ احتمالاً نخستین مأمور اروپایی مقیم شوشتر.
- ↑ کاوه بیات (مترجم)، جنگ جهانی در جنوب ایران (گزارش سالانه کنسولگری بریتانیا در بوشهر، بوشهر: کنگره بزرگداشت هشتادمین سالگرد شهادت رئیس علی دلواری، چاپ اول، ج ۳، ۱۳۷۳.
- ↑ هنری لایارد، سفرنامه لایارد، ترجمه مهراب امیری، تهران: آنزان، چاپ دوم، (چاپ اول از ویرایش جدید) ۱۳۷۶، ص ۲۶۵.
- ↑ دنیس رایت، پیشین، ص ۳۲۸.
- ↑ Acrocc Luristan and Ispahan.
- ↑ لایارد و …، پیشین، ص ۲۲۹.