نیروگاه شهید منتظری

نیروگاه شهید منتظری توانایی استفاده از سوخت‌های گاز طبیعی و مازوت را دارا است اما به علت افزایش نیروگاه‌های سیکل ترکیبی و پدیدآمدن مشکل تأمین گاز این نیروگاه‌ها، مصرف مازوت نیروگاه افزایش یافته‌است، به‌طوری‌که مصرف سوخت نیروگاه از ۷۰ درصد گاز و ۳۰ درصد مازوت در گذشته، به ۲۰ درصد گاز و ۸۰ درصد مازوت در سال ۱۳۹۱ رسیده‌است. به گفتهٔ مدیرعامل نیروگاه هزینهٔ سوخت مازوت سه‌برابر سوخت گاز است و افزون بر ایجاد مشکلات محیط زیستی، از نظر فنی نیز استفاده از آن با دشواری‌هایی همراه است.

از مازوت مصرفی نیروگاه، ۳ درصد آن به گوگرد تبدیل می‌شود. این نیروگاه به عنوان یکی از منابع آلودگی هوای اصفهان شناخته می‌شود.

از سال ۱۳۹۲ با دستور دولت یازدهم استفاده از سوخت مازوت برای این نیروگاه ممنوع گردید و از آن زمان سوخت مصرفی نیروگاه گاز طبیعی می‌باشد.

قرارداد ساخت نیروگاه شهید منتظری میان شرکت توانیر و شرکت تکنوپروم اکسپورت شوروی سابق در سال ۱۳۵۷ بسته شد. نیروگاه شامل ۸ واحد است که واحدهای ۱ و ۲ در سال ۱۳۶۳، واحد ۳ در سال ۱۳۶۴ و واحد ۴ در سال ۱۳۶۸ به بهره‌برداری رسیدند. ساخت چهار واحد دوم این نیروگاه طی قراردادی با همان شرکت در سال ۱۳۶۸ شروع شد. واحدهای ۵ و ۶ در سال ۱۳۷۷ و واحدهای ۷ و ۸ در سال ۱۳۷۸ به شبکهٔ سراسری متصل شدند.

در بین سال‌های ۱۳۹۰ تا ۱۳۹۱، ۲ واحد توربین انبساطی، هر یک به ظرفیت ۸ مگاوات در نیروگاه شهید منتظری نصب شد. این توربین‌ها با نصب در ایستگاه‌های تقلیل فشار گاز شهری و نیروگاه‌ها، برق تولید می‌کنند.

توربین انبساطی را در ایستگاه‌های تقلیل فشار، به منظور کاهش فشار گاز برای مصرف شهری، بر سر راه گاز فشار قوی می‌گذارند که هم باعث کاهش فشار گاز و هم تولید برق می‌شود.

علاوه‌بر نیروگاه شهید منتظری در نیروگاه‌های نکا و رامین اهواز نیز از این توربین‌ها نصب شده‌است.

• موقعیت نیروگاه شهید منتظری در ویکی‌مپیا

• فهرست نیروگاه‌های ایران

جان مردم به خطر انداخته نیروگاه منتظری