نیروهای دفاعازخود ژاپن
ارتش ژاپن که رسماً نیروهای دفاعازخود (به ژاپنی: 自衛隊) نام دارد، شامل سه نیروی زمینی، دریایی و هوایی است و تحت نظر وزارت دفاع ژاپن اداره و کنترل میشود.
نیروهای دفاع از خود | |
---|---|
自衛隊 | |
بنیانگذاری | ۱ ژوئیه ۱۹۵۴ |
شاخهها | |
ستاد | وزارت دفاع ژاپن، توکیو، ژاپن |
رهبری | |
فرمانده کل قوا | نخستوزیر کیشیدا فومیو |
وزیر دفاع | هامادا یاسوکازو |
رئیس ستاد مشترک | ژنرال یامازاکی کوجی |
نیروی انسانی | |
سن سربازی | ۱۸–۳۲ واجد شرایط |
خدمت سربازی | ندارد |
نیروی فعال | ۲۴۷٬۱۵۴ (درسال ۲۰۲۱) |
نیروی ذخیره | ۵۶٬۰۰۰ (درسال ۲۰۲۱) |
دخل و خرج | |
بودجه | ۵۴٫۱ میلیارد دلار آمریکا (در سال ۲۰۲۱–۲۰۲۲) |
درصد تولید ناخالص داخلی | ۱٫۱٪ (۲۰۲۱–۲۰۲۲) |
صنعت | |
تأمین کنندگان داخلی | فهرست صنایع سنگین میتسوبیشی |
تأمین کنندگان خارجی | |
جستارهای وابسته | |
تاریخ | تاریخ نظامی ژاپن فهرست جنگهای مرتبط با ژاپن فهرست نبرد آمامی اوشیما |
رتبه | درجهها و نشانهای ژاپن |
نیروهای مسلح نوین کشور ژاپن در حالی در سال ۱۹۵۴ احیاء شد که در سال ۱۹۴۵ نیروی زمینی و نیروی دریایی منحله ارتش امپراتوری ژاپن در پی تسلیم در جنگ جهانی دوم خلع سلاح شدند. با تصویب لوایح امنیتی ژاپن در سال ۲۰۱۵ و تفسیر جدید از اصل نهم قانون اساسی ژاپن، تغییرات شگرفی در مأموریتهای این نیروها ایجاد شد. در حال حاضر یامازاکی کوجی ریاست ستاد نیروهای دفاعازخود ژاپن را برعهده دارد.
پانویس
- ↑ "Japan to raise maximum age for new recruits to boost dwindling military ranks". Reuters. 9 August 2018. Archived from the original on 26 August 2018. Retrieved 26 August 2018.
- ↑ IISS 2019, p. 276.
- ↑ Tian, Nan; Fleurant, Aude; Kuimova, Alexandra; Wezeman, Pieter D.; Wezeman, Siemon T. (24 April 2022). "Trends in World Military Expenditure, 2021" (PDF). Stockholm International Peace Research Institute. Archived from the original on 25 April 2022. Retrieved 25 April 2022.
- ↑ "6. Israel" (PDF). Archived from the original (PDF) on 2008-08-13. Retrieved 2008-08-11.
- ↑ «چرا سیاست امنیتی ژاپن تغییر میکند؟». BBC News فارسی. ۲۰۱۴-۰۷-۰۹. دریافتشده در ۲۰۲۳-۰۱-۰۱.
- ↑ بابکان، محمدصادق؛ تختروانچی، مجید (بهار ۱۳۹۷). «تغییر مفهوم نقش ملی و اصول سیاست خارجی ژاپن: از یک دولت صلحطلب به یک دولت حافظ صلح». فصلنامه علمی-پژوهشی تحقیقات سیاسی و بینالمللی. دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرضا. دوره ۱۰ (۳۴): ۵۱-۷۵.