نشانگان منییر

علت این بیماری ناشناخته است اما ممکن است فاکتورهای محیطی و ژنتیکی در ایجاد آن دخالت داشته باشند. تئوریهایی چون انقباض مویرگ‌های خونی، عفونتهای ویروسی و واکنش‌های اتو ایمیون نیز از عوامل احتمالی ایجاد بیماری ذکر شده‌اند.

• سرگیجه با دوره‌های تکرارشونده سرگیجه به‌طور ناگهانی و غیرقابل پیش‌بینی، ناتوان‌کننده، به مدت چند دقیقه تا چند ساعت و معمولاً کمتر از ۲۴ ساعت طول می‌کشد، سرگیجه‌ها اغلب موقع خواب حمله می‌کنند و فرد را از خواب بیدار می‌کند، حالت تهوع شدید همراه با استفراغ، دیگر علایم ان هستند
• کاهش شنوایی، کاهش شنوایی به ویژه در اوایل شروع بیماری به صورت نوسانی است سرانجام بسیاری از بیماران درجاتی از کاهش شنوایی را تجربه می‌کند. این کاهش شنوایی ناشی از وزوز گوش است، که با نوسانات وزوز سطح شنوایی هم تغییر می‌کند.
• وزوز گوش می‌تواند با حس نجوا، زنگ‌زنگ، همهمه، غرش باشد.
• احساس پری و فشار در گوش

علایم بالینی معمولاً یکطرفه می‌باشند. دست کم در مراحل اولیه بیماری، در فواصل حملات و در دوره‌های عاری از بیماری، شنوایی اغلب به سطوح طبیعی بازگشته و وزوز گوش نیز بهبودی می‌یابد ولی در نهایت ناشنوایی یکطرفه شدید حلزونی و وزوز پایا حاصل می‌گردد.

علائم بیماری در ۹۰–۷۵٪ بیماران با دارو قابل کنترل یا تخفیف است. درمان با استفاده از داروهایی مانند متوکلوپرامید، پرومتازین، دیمن هیدرینات، بتاهیستین، کلونازپام و… قابل کنترل است. برای درمان منییر علاوه بر درمان علامتی لازم است بیمار رژیم غذایی کم نمک و کم چرب داشته باشد. داروهایی که دفع ادرار را افزایش می‌دهند مانند استازولامید نیز برای درمان این بیماری سودمند است. بیماران سندرم منییر غیرقابل کنترل با دارو، تحت عمل جراحی دکمپرسیون ساک آندولنفاتیک قرار می‌گیرند.

• دورلند فرهنگ پزشکی. تهران