نبرد فیلیپی
نبرد فیلیپی (انگلیسی: Battle of Philippi) نبرد بین نیروهای مارک آنتونی و آگوستوس _ اعضاء تریوم ویرات دوم _ و رهبران قتل ژولیوس سزار یعنی مارکوس یونیوس بروتوس و گایوس کاسیوس لونگینوس در ۴۲ سال قبل از میلاد مسیح بوده‌است. این نبرد شامل بیش از ۲۰۰٬۰۰۰ مرد در یکی از بزرگترین جنگ‌های داخلی روم بود که شامل دو درگیری در غرب شهر باستانی فیلیپی بود. در نتیجه این جنگ باقی مانده سپاه جمهوری شکست می‌خورد. و پس از مدتی اندک موجب سقوط جمهوری روم و برپایی امپراتوری آگوستوس و پیدایش امپراتوری روم می‌شود.
| Battle of Philippi | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| بخشی از Liberators' civil war | |||||||||
Location of Philippi | |||||||||
| |||||||||
| طرف‌های درگیر | |||||||||
| Second Triumvirate |
قتل ژولیوس سزار، controlling the Eastern provinces of Roman Republic Supported by پادشاهی بطلمیوس and the شاهنشاهی اشکانی (cavalry force) | ||||||||
| فرماندهان و رهبران | |||||||||
|
مارکوس آنتونیوس آگوستوس |
مارکوس یونیوس بروتوس  گایوس کاسیوس لونگینوس Allienus (Unknown) Serapion (Retreats to Tyre) | ||||||||
| قوا | |||||||||
|
53,000–108,000 40,000–95,000 infantry in ۱۹ لژیونر 13,000 cavalry |
60,000–105,000 40,000–85,000 infantry in 17 legions 20,000 cavalry | ||||||||
| تلفات و ضایعات | |||||||||
| 16,000 killed (3 October) |
8,000 killed (3 October) Surrender of entire army (23 October) | ||||||||
پیش زمینه
پس از ترور سزار، دو توطئه گر اصلی، بروتوس و کاسیوس، که به عنوان آزادی خواهان و رهبران جمهوری خواهان نیز شناخته می شوند، ایتالیا را ترک کردند. آنها کنترل تمام استان های شرقی از یونان تا سوریه و پادشاهی های شرقی را به دست گرفتند. در روم، سه رهبر اصلی سزارین (آنتونی، اکتاویان و لپیدوس)، که تقریباً تمام ارتش روم را در غرب کنترل می‌کردند، مخالفان درون مجلس سنا را درهم شکستند و سه‌گانه دوم را تأسیس کردند. یکی از اولین وظایف آنها نابودی نیروهای آزادی خواه بود، نه تنها برای کنترل کامل روم، بلکه برای انتقام مرگ سزار.
منابع
- ↑ Bivar, H.D.H (1968). William Bayne Fisher; Ilya Gershevitch; Ehsan Yarshater; Richard N. Frye; John Andrew Boyle; Peter Jackson; Laurence Lockhart; Peter Avery; Gavin Hambly; Charles P. Melville (eds.). The Cambridge History of Iran. Cambridge University Press. p. 57. ISBN 0-521-20092-X.
- ↑ Goldsworthy 2010, p. 252.
- ↑ تاریخ تمدن، نوشته ویل دورانت ، جلد سوم، ص236.