موفق‌الدین بحرانی اربلی
محمد بحرانی اِربِلی لقب‌گرفته به موفق‌الدین و کنیه‌گرفته به ابوعبدالله (؟، سرزمین بحرین - ۲۱ مه ۱۱۸۹، اربیل) زبان‌شناس، ادیب و شاعر عربی در سدهٔ ششم هجری/ دوازدهم میلادی بود که به فلسفه و هندسه نیز پرداخت. او را از پیشوایان پیشتاز در علوم عربی وصف کرده‌اند که بر گونه‌های شعر دانا، در عروض و قافیه هوشمند، در نقد شعر خوش‌گزین بود. رسائل پنج‌گانه‌ای از او مانده، همچنین مسائل کتاب اقلیدس را حل نمود.
| موفق‌الدین، محمد بحرانی اربلی | |
|---|---|
| زادهٔ | ؟ سرزمین بحرین |
| درگذشت | ۲۱ مه ۱۱۸۹م/ ۳ ربیع‌الثانی ۵۸۵ ق اربیل، عراق |
| پیشه | زبان‌شناس، شاعر و ادیب |
| آثار | رسائل و حل‌های هندسی و فلسفی او |
زندگی
پدر او «ابوعبدالله محمد بن یوسف بن محمد بن قائد» تاجی از اهالی اربیل بود که به بازرگانیِ مرواریدها از بحرین به عراق می‌پرداخت. پسرش «محمد» در بحرین زاده شد، همان‌جا پرورش یافت و سرودن را آغاز نمود. سپس به شهرزور رفت و مدتی آنجا ماند. به دمشق رفت و صلاح‌الدین ایوبی را مدح کرد. درگذشت موفق‌الدین در اربیل به تاریخ ۳ ربیع‌الثانی ۵۸۵ ق/۲۱ مه ۱۱۸۹م بود.
منابع
- ↑ فروخ، عمر (۱۹۸۴). تاریخ الأدب العربی (PDF). ج. سوم. بیروت: دارالعلم للملایین. صص. ۳۹۸.
- ↑ زرکلی، خیرالدین (۲۰۰۲). الأعلام (به عربی). ج. ۸. بیروت: دارالعلم للملایین. ص. ۲۳.
- ↑ حنبلی، ابن عماد (۱۹۸۶). شذرات الذهب. ج. ۴. دمشق: دار ابن کثیر. ص. ۲۸۴.
- ↑ ابن خلّکان، احمد (۱۹۷۲). وفیات الأعیان. ج. ۲. بیروت: دار صادر. ص. ۴۰۲.
