بی‌جی‌ام-۷۱ تاو

موتور این موشک دومرحله‌ای و از نوع سوخت جامد است. سامانه‌های پرتاب متعددی برای این موشک طراحی شده که شامل پرتابگرهای قابل حمل توسط پیاده‌نظام، پرتابگرهای نصب‌شونده بر روی خودروها و پرتابگرهای نصب‌شونده بر روی بالگرد می‌شود. موشک تاو در هیچیک از کشورهای کاربر آن از رده خارج نشده اما بهینه‌سازی‌های متعددی بر روی آن انجام شده‌است.

برد مفید این موشک ۶۵ تا ۳٬۷۵۰ متر، کالیبر آن ۱۵۲ میلی‌متر، وزن کلاهک آن ۳٫۹ کیلو در مدل‌های آ تا سی و ۵٫۹ کیلوگرم در مدل‌های دی تا اف، و وزن کل موشک در مدل‌های مختلف بین ۱۸٫۹ کیلو تا ۲۲٫۶ کیلو است.

قدرت نفوذ این موشک در زره حدود ۶۰ سانتی‌متر در مدل آ و بی و ۷۰ تا ۸۰ سانتی‌متر در مدل سی برآورد شده‌است. حداکثر سرعت موشک تاو ۲۷۸ متر بر ثانیه است و فاصله بین شلیک تا برخورد موشک با هدف در حداکثر برد مفید موشک ۲۰ ثانیه است که به معنای میانگین سرعت حدود ۱۸۷ متر بر ثانیه این موشک است.

ایران از نخستین کشورهای واردکننده تاو بود و این کار را از سال ۱۹۷۱ انجام داد. تعداد موشک‌های تاو خریداری شده توسط ایران بسیار زیاد بود و در مجموع ۴٬۷۶۰ عدد از این موشک بین سال‌های ۱۹۷۳ تا ۱۹۷۶ و ۱۹٬۰۶۴ عدد دیگر بین سال‌های ۱۹۷۶ تا ۱۹۷۹ خریداری شد. بین سال‌های ۱۹۸۵ و ۱۹۸۶ نیز ایران موفق به خرید ۲۰۰۸ موشک تاو دیگر از آمریکا و اسرائیل طی قراردادهایی پنهانی معروف به ماجرای مک فارلین شد. خطوط مونتاژ و تعمیر آن هم در ایران راه‌اندازی شد و مذاکراتی هم با کارخانه هیوز در مورد تولید آن در ایران انجام گرفت.

موشک توفان مدل تولید ایران موشک تاو است که به صورت مهندسی معکوس تولید شده‌است.

• پرتابگرموشک تاو و سه پایه ام۲۲۰ م

• شلیک موشک تاو از خودروی هامر

• خودرو شکارچی تانک ام۹۰۱ بر اساس نفربر زرهی ام۱۱۳ ساخته شده و مسلح به موشک تاو است

• سرباز یونانی و موشک تاو

• خودرو ویزل ارتش آلمان مسلح به موشک تاو

• موشک تاو در عراق، ۲۰۰۷

• هلیکوپتر کبرای ارتش تایوان مسلح به چهار موشک تاو.