موزه نسل‌کشی تیول اسلنگ

در این زندان که تنها یکی از ۱۵۰ زندان تحت کنترل خمرهای سرخ بود بیش از ۱۴ هزار زندانی سیاسی که رژیم خمرهای سرخ از آنها با عنوان «دشمن خلق» یاد می‌کرد اعدام شدند. نخستین زندانیان، مقامات حکومت پیشین جمهوری خمر و پادشاهی خمر بودند. سپس متهمان به طبقه متوسط بودن و بعداً بیشتر اعضای خمر سرخ مظنون به وفادار نبودن، به این زندان رفتند. نگهبانان این زندان، که بیشتر آنها نوجوان بودند زندانیان را مجبور به نوشتن اعتراف به هر آنچه به آن متهم می‌شدند می‌کردند. محکومین مجبور می‌شدند دوستان و خانواده خود را نیز در این اتهامات درگیر کنند و در نتیجه این افراد هم بعدا به این زندان برده می‌شدند. هرکسی که از شکنجه زنده می‌ماند به مزارع کشتار در خارج از پنوم‌پن برده شده و در آنجا به قتل می‌رسید. تنها ۱۲ نفر از این زندان جان به در بردند.

کنگ گک ایو، رئیس پیشین زندان توئُل اسلنگ در رژیم خمرهای سرخ بود. وی در سال ۲۰۰۹ (میلادی) در دادگاهی بین‌المللی به جرایمی چون «اعمال شکنجه، قتل، احیای برده‌داری، و نیز جنایات جنگی» متهم شده بود. وی در تاریخ ۲۶ ژوئن ۲۰۱۰ میلادی، به ۳۵ سال زندان محکوم شد.

دویک در دوره ریاست زندان تول اسلنگ، بایگانی بزرگی از عکس ها و اسناد، از جمله هزاران پرونده مربوط به اعتراف اجباری زندانیان را نگهداری می‌کرد که بسیاری از جنبه‌های داخلی دوران خمرهای سرخ را آشکار می کرد. این اسناد به دادستان‌ها کمک کردند وضعیت ماه‌های پایانی زندگی هزاران زندانی را ردیابی کنند. شهادت دویک در دادگاه، برا کامبوجی‌های رنج برده از حکومت خمرهای سرخ، بسیار مهم بود.

رفیق دویک در دادگاه، گفت که "عمیقا پشیمان" است و از خانواده‌های قربانیان، عذرخواهی کرد. اما در روزهای پایانی دادگاه، خواستار آزادی خود شد و گفت که از اعضای ارشد خمرهای سرخ نبوده است.

• وبگاه رسمی

• نگاره‌های دوران شکنجه