مهدی نوایی
مهدی نوایی (زادهٔ ۱۲۶۲ – درگذشتهٔ ۴ فروردین ۱۳۲۶ در اصفهان) نوازنده، مُدرسِ نی و شاعر اهل ایران بود.
| مهدی نوایی | |
|---|---|
| اطلاعات پس‌زمینه | |
| نام شناسنامه‌ای | مهدی نوایی |
| نام(های) دیگر | نوایی |
| زاده | ۱۲۶۲ شمسی |
| درگذشته | ۴ فروردین ۱۳۲۶ |
| ژانر | موسیقی سنتی ایرانی |
| ساز(ها) | نی |
| سازهای اصلی | |
| نی | |
| استاد(ها) | موسی خان نینوازنایب اسداللهعبدالخالق |
| شاگرد(ان) | حسن کساییحسین یاوری اصفهانی |
زندگی هنری
مهدی نوایی در سال ۱۲۶۲ شمسی متولد شد. پدرش «علی اکبر» مردی اهل علم و ادب بود. مهدی نوایی تا ۱۵ سالگی، خواندن و نوشتن، علوم و ادبیات را در مکتب فراگرفت و خوشنویسی را نیز آموخت. او که از کودکی به موسیقی گرایش داشت، نواختنِ ساز «نی» را نزد «موسی خان نی‌نواز» آغاز کرد و پس از مدتی در کلاسِ نایب اسدالله حاضر شد و تا پایان عمرِ نایب اسدالله از وی بهره برد. پس از درگذشتِ «نایب» نیز از آموزشِ «عبدالخالق» که از شاگردان برجستهٔ نایب اسدالله بود استفاده کرد.
او در سال‌های ۱۳۱۵ تا ۱۳۱۷ چند صفحه به شکل تک‌نوازی و هم‌نوازی با هنرمندانی همچون ابوالحسن صبا و درویش خان ضبط نمود. از وی هم‌چنین چند تک‌نوازی و هم‌نوازی با آواز پروانه و سه‌تار عبدالله دادور (قوام السلطان) باقی مانده‌است.
حسین یاوری اصفهانی و حسن کسایی از جمله شاگردان مهدی نوایی بوده‌اند. او شعر نیز می‌سرود. مرثیهٔ درگذشت «حسین شهناز» از اشعار اوست.
درگذشت
مهدی نوایی در ۴ فروردین سال ۱۳۲۶ در ۶۴ سالگی درگذشت. پیکر او در تکیهٔ ابوالمعالی کلباسی در تخت فولاد اصفهان به خاک سپرده شد.
پانویس
- ↑ «مهدی نوایی». مجموعه تاریخی، فرهنگی و مذهبی تخت فولاد.
- ↑ «مهدی نوایی». نوای فارس.