مهاجرت اجباری در اتحاد جماهیر شوروی
مهاجرت اجباری در اتحاد جماهیر شوروی را می‌توان به زیر دسته‌های کلی زیر تقسیم کرد:
- تبعید جمعیت «ضد باورهای حکومت شوروی» که اغلب به عنوان «دشمنان کارگران» طبقه‌بندی می‌شدند.
- تبعید تمامی یک ملیت، انتقال نیروی کار و مهاجرت سازمان یافته در جهت مخالف برای پر کردن مناطقی که از لحاظ قومی پاکسازی شده‌اند.
| مهاجرت اجباری در اتحاد جماهیر شوروی | |
|---|---|
| بخشی از کولاک زدایی، Forced settlements in the Soviet Union, and جنگ جهانی دوم | |
The empty Crimean Tatar village Üsküt, near آلوشتا، photo taken 1945 after the complete deportation of its inhabitants | |
موقعیت مهاجرت اجباری در اتحاد جماهیر شوروی در نقشه | |
| موقعیت | اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی و اشغال کشورهای حوزه دریای بالتیک |
| تاریخ | ۱۹۳۰–۱۹۵۲ |
| هدف | کولاک (روسیه), peasants, ethnic minorities, and occupied territory citizens |
گونه حمله | انتقال جمعیت، پاکسازی قومی، بیگاری، نسل‌کشی، classicide |
| کشته‌ها | ~800,000–1,500,000 in USSR and from the Baltic states 300,000 – 360,000 in فرار و اخراج آلمانی‌ها (۱۹۴۵–۵۰) |
| مرتکبان | OGPU / کمیساریای خلق در امور داخلی |
در اکثر موارد مقاصد تبعید، مناطق دور دست کم جمعیت بودند. این شامل تبعید شهروندان کشورهای خارج از اتحاد جماهیر شوروی به درون شوروی می‌شود. برآورد شده‌است که در مجموع حدود ۶ میلیون نفر تحت تأثیر این جابجایی‌های اجباری قرار گرفتند که از این میان ۱ تا ۱٫۵ میلیون نفر آنها در این جابجایی جان خود را از دست دادند. یکی از مهم ترین مهاجرت های اجباری در شوروی، اجبار مهاجرت فارسی زبانان از شهر مرو ترکمنستان
به ایران و افغانستان که تاثیرات فرهنگی زیادی بر فارسی زبانان گذاشتدند
منابع
- ↑ Grieb 2014, p. 930.
- ↑ Werth 2004, p. 73.
مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Population transfer in the Soviet Union». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۴ آوریل ۲۰۱۱.