مزایجان (بوانات)
مزایجان یکی از شهرهای، شهرستان بوانات در استان فارس و پایتخت گردوی جنوب ایران میباشد و بالاترین سطح را از نظر پوشش گیاهان میوه سردسیری درجنوب کشور دارا میباشد. این شهر به وسعت حدود ۹٫۵ کیلومترمربع دارای ۳٬۵۶۷ تن جمعیت است. مزایجان در سال ۱۳۹۷ به عنوان یک شهر پذیرای توریستهای خارجی مبدل شد. از اماکن دیدنی این شهر: چشمه پیرکدو، جویبار مزایجان، جنگل (باغات) گردو میباشد.
مزایجان مزیجون | |
---|---|
کشور | ایران |
استان | فارس |
شهرستان | بوانات |
بخش | مزایجان |
نام(های) پیشین | مسیکان |
سال شهرشدن | ۱۳۹۰ |
مردم | |
جمعیت | ۳٬۵۶۷ تن |
جغرافیای طبیعی | |
مساحت | ۹٫۵ کیلومتر مربع |
ارتفاع | ۲۱۵۱ متر |
میانگین دمای سالانه | °۱۰ |
میانگین بارش سالانه | ۳۷۰ میلی لیتر |
اطلاعات شهری | |
شهردار | برفی (سرپرست) |
تأسیس شهرداری | ۱۳۹۰ |
رهآورد | گردو-بادام-انگور |
پیششمارهٔ تلفن | ۰۷۱۴۴۴۱ |
شناسهٔ ملی خودرو | ۸۳ ق |
مکانهای دیدنی و محصولات
شهر مزایجان دارای مکانهای دیدنی متعددی است که چشمه پیرکدو بیشتر از بقیه معروف است. مزایجان شهرت خود را به دلیل طبیعت بسیار زیبایش یافته جاذبههای طبیعی مزایجان عبارتند از: باغات قنات؛ باغات بیده؛ باغات سرنگون؛ بند بیده؛ دزدو؛ بُدُره؛ رودخانه مزایجان؛ باغات چُغا و…
محلهها
مزایجان دارای چند محله است که میتوان از آنها محله ملایی ، محله محمد زمانی؛ محله گودابدال؛ شیده؛ سرچشمه (محلی: آسیو کلو) و رنگرزی را نام برد
موقعیت جغرافیایی
مزایجان در بخش مزایجان شهرستان بوانات واقع شدهاست. از طرف غرب به کوههای تنگ پودونی ای و سراسپید و از طرف شرق روستاهای کرخنگان و توتک از توابع شهرستان خاتم استان یزد و از طرف جنوب به شهرستان سرچهان و از طرف شمال به روستای مهدیه و کوههای خالشت محدود است.
منابع
- ↑ «نتایج سرشماری سال ۱۳۹۵». مرکز آمار ایران.
- ↑