ماهیچه قلبی
ماهیچه قلبی یا ماهیچه کاردیاک یا میوکاردیوم (به انگلیسی: Cardiac muscle) یکی از سه نوع ماهیچه مهرهداران است که دوتای دیگر، ماهیچه اسکلتی و ماهیچه صاف میباشند. این ماهیچه، غیرارادی و مخطط است که بافت اصلی دیوارههای قلبی را تشکیل میدهد. میوکاردیوم، تشکیل لایه میانی بین لایه بیرونی دیواره قلبی (اپیکاردیوم) و لایه داخلی (اندوکاردیوم) میدهد، همچنین خون از طریق گردش کرونری میوکاردیوم را تغذیه میکند. این نوع ماهیچه شامل سلولهای منفرد ماهیچه قلب (کاردیومیوسیتها) هستند که از طریق صفحات بینابینی به هم متصل شده و در فیبرهای کلاژن و دیگر مواد سازنده ماتریکس برونسلولی، دربرگرفته شدهاند.
ماهیچه قلبی | |
---|---|
جزئیات | |
بخشی از | میوکاردیوم قلب |
شناسهها | |
لاتین | Textus muscularis striatus cardiacus |
MeSH | D009206 |
TA98 | A12.1.06.001 |
TA2 | 3950 |
FMA | 9462 |
کششهای ماهیچه قلبی به طریق مشابه با ماهیچه اسکلتی صورت میپذیرد، گرچه که بین این دو تفاوتهای مهمی برقرار است. تحریک الکتریکی به شکل پتانسیل عمل، باعث آزادسازی کلسیم از منبع کلسیم داخل سلولی (از شبکه سارکوپلاسمی) میگردد. افزایش کلسیم موجب سر خوردن رشتههای ماهیچهای (میوفیلامنتها) در کنار یکدیگر، در فرایندی به نام تزویج تحریکی-انقباضی میگردد.
بیماریهای ماهیچه قلب از اهمیت زیادی برخوردار اند. این بیماریها شامل شرایطی میشوند که معلول محدودیت خون رسانی به ماهیچههاست، از جمله آنزین پکتوریس، سکته قلبی و دیگر بیماریهای ماهیچه قلبی که به آنها کاردیومیوپاتی میگویند.
منشأ انقباضات ماهیچهٔ قلب
ریتم طبیعی قلب از گره سینوسی یا گره پیشاهنگ (S.A.N)در دهلیز آغاز شده و پس از انتقال به گره دهلیزی-بطنی (A.V.N) در بطنها منتشر میشود. در نتیجه این نحو هدایت تحریک الکتریکی، ابتدا سلولهای عضلانی دهلیز و با فاصله کمی بطنها منقبض میشوند و همچنین ابتدا میوکارد دهلیزها شل شده و سپس بطنها شل میشوند.
تعداد ضربان قلب در حالت عادی بین ۶۰ تا ۱۰۰ ضربان در دقیقهاست که بر اساس ریتم گره سینوسی تنظیم میشود. در مواقع فعالیت با تحریک سیستم سمپاتیک و آزاد شدن نوراپینفرین ضربان قلب تندتر میشود.
خونرسانی
سرخرگهای کرونری از آئورت بیرون میآیند این سرخرگها باعث خونرسانی به قسمت بیشتر عضله بطن چپ میشوند. بطن چپ دارای عضلات بیشتری نسبت به بطن راست میباشد زیرا وظیفه آن، تلمبه کردن خون به تمام قسمتهای بدن است. شریانهای کرونری راست، معمولاً کوچکتر بوده و قسمت زیرین قلب و بطن راست را خونرسانی میکند. وظیفه بطن راست تلمبه کردن خون به ریهها میباشد. شریانهای کرونری دارای ساختمانی مشابه تمام شریانهای بدن هستند اما فقط در یک چیز با آنها تفاوت دارند که فقط در زمان بین ضربانهای قلب که قلب در حالت استراحت (ریلکس) قرار دارد، خون در این شریانها جریان مییابد.
وقتی عضله قلب منقبض میشود، فشار آن به قدری زیاد میشود که اجازه عبور خون به عضله قلب را نمیدهد، به همین دلیل قلب دارای شبکه مؤثری از رگهای باریک خونی است که تمام نیازهای غذایی و اکسیژنرسانی آن را به خوبی برآورده میکند. در بیماران سرخرگهای کرونری، سرخرگهای کرونری (سرخرگهای تاجی) تنگ و باریک میشوند و و عضلات قلب از رسیدن خون و اکسیژن به اندازه کافی محروم میگردند. در حالت استراحت، ممکن است مشکلی برای فرد ایجاد نشود، ولی هنگامیکه قلب ناچار باشد کار بیشتری انجام دهد و برای نمونه شخص بخواهد چند پله را بالا برود، سرخرگهای تاجی نمیتوانند بر پایه نیاز اکسیژن این عضلات، به آنها خون و اکسیژن برسانند و لذا شخص در هنگام بالا رفتن از پلهها دچار درد سینه (آنژین) میگردد. در چنین مواقعی اگر فرد کمی استراحت کند، درد از بین میرود. اگر یک سرخرگ تاجی به دلیل مسدود شدن آن با یک لخته خون، بهطور کامل مسدود شود، قسمتی از عضله قلب که دیگر خون به آن نمیرسد، خواهد مرد (سکته قلبی).
بیماریها
میوکارد در بیماریهای مختلفی مانند کاردیومیوپاتی، کاردیومگالی (بزرگ شدن ماهیچه قلب)، میوکاردیت (التهاب ماهیچه قلب) و بیماریهای ایسکمیک قلبی (کمبود اکسیژنرسانی به قلب) تحت تأثیر قرار میگیرد.
منابع
پیوند به بیرون