لیگ قهرمانان اروپا ۹۹–۱۹۹۸
لیگ قهرمانان اروپا ۹۹–۱۹۹۸ (به انگلیسی: 99–1998 UEFA Champions League) چهل و چهارمین دوره از مسابقات فوتبال باشگاه‌های برتر اروپا و هفتمین دورهٔ لیگ قهرمانان اروپا از زمان تغییر نام رقابت‌ها در سال ۱۹۹۲ بود. در فینال این رقابت‌ها، تیم منچستر یونایتد موفق شد با یک بازگشت رؤیایی در آخرین دقایق بازی، باخت ۰–۱ در مقابل بایرن مونیخ را با برد ۲–۱ عوض کند و عنوان قهرمانی این رقابت‌ها را کسب کند؛ این نخستین قهرمانی یک تیم انگلیسی در این رقابت‌ها از سال ۱۹۸۴ بود؛ این هم‌چنین نخستین حضور یک تیم از انگلستان در فینال این رقابت‌ها پس از فاجعه ورزشگاه هیسل بود که منجر به ۵ سال محرومیت باشگاه‌های انگلیسی از حضور در تمامی رقابت‌های اروپایی بین سال‌های ۱۹۸۵ تا ۱۹۹۰ شده بود. این دومین عنوان قهرمانی منچستر یونایتد در این رقابت‌ها بود؛ آن‌ها نخستین بار در سال ۱۹۶۸ قهرمان این رقابت‌ها شده بودند.
| جزئیات مسابقات | |
|---|---|
| تاریخ برگزاری | ۲۲ ژوئیهٔ ۱۹۹۸ – ۲۶ مه ۱۹۹۹ |
| شمار تیم‌ها | ۲۴ (مرحلهٔ گروهی) ۵۶ (در مجموع) |
| رده‌بندی نهایی | |
 منچستر یونایتد (دومین عنوان) | |
| نایب‌قهرمان |  بایرن مونیخ |
| آمار مسابقات | |
| بازی‌های برگزار شده | ۸۵ |
| گل‌های زده شده | ۲۳۸ (۲٫۸ گل به‌ازای هر بازی) |
| بیشترین گلزن(ـان) |  آندری شوچنکو دوایت یورک(۸ گل) |
منچستر یونایتد با این عنوان قهرمانی، موفق به کسب سه‌گانه شد؛ آن‌ها چهارمین باشگاهی در اروپا بودند که موفق به کسب سه‌گانه می‌شدند. شیاطین سرخ، بدون شکست در هیچ دیداری، توانستند عنوان قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا را کسب کنند؛ این در حالی بود که آن‌ها در دور گروهی با تیم‌هایی از جمله بایرن مونیخ و بارسلونا هم‌گروه بودند و در مرحلهٔ حذفی هم با دو تیم قدرتمند فوتبال ایتالیا دیدار کرده‌بودند؛ با این حال، یونایتد در مجموع فقط با ۵ پیروزی قهرمان شد؛ این کم‌ترین تعداد برد ثبت‌شده توسط تیم قهرمان در تاریخ لیگ قهرمانان اروپا است؛ هر چند که امروزه، این رقابت‌ها یک مرحلهٔ حذفی اضافه بیشتر (شامل دو بازی) نسبت به آن زمان دارد.
این نخستین بار بود که لیگ قهرمانان توسط تیمی فتح می‌شد که فصل قبل نتوانسته بود عنوان قهرمانی لیگ داخلی یا لیگ قهرمانان را کسب کند؛ بنابراین طبق قوانین قدیمی نمی‌توانست مجوز ورود به این رقابت‌ها را کسب کند؛ اما از سال ۱۹۹۷، تیم‌های نایب‌قهرمان هشت لیگ نیز توانستند مجوز حضور در این رقابت‌ها را کسب کنند.
تیم رئال مادرید، مدافع عنوان قهرمانی، با شکست مقابل دینامو کی‌یف در مرحلهٔ یک‌چهارم نهایی، از دور رقابت‌ها کنار رفت.
مرحلهٔ گروهی
در این مرحله، ۲۴ تیم در قالب ۶ گروه حاضر شدند؛ شش تیم صدرنشین گروه‌ها به همراه دو تیم برتری که در جایگاه دوم قرار گرفتند، هشت تیم نهایی مرحلهٔ حذفی را تشکیل دادند.
گروه A
|
|
گروه B
|
|
گروه C
|
|
گروه D
|
|
گروه E
|
|
گروه F
|
|
مرحلهٔ حذفی
تمامی بازی‌های این مرحله به جز بازی فینال به صورت رفت و برگشت انجام شد. اگر مجموع نتایج رفت و برگشت مساوی شد، قانون گل زده در خانه حریف به کار گرفته می‌شود.
| یک‌چهارم نهایی | نیمه‌نهایی | فینال | ||||||||||||
| منچستر یونایتد
| ۲ | ۱ | ۳ | |||||||||||
 اینتر میلان
| ۰ | ۱ | ۱ | |||||||||||
| منچستر یونایتد
| ۱ | ۳ | ۴ | |||||||||||
| یوونتوس
| ۱ | ۲ | ۳ | |||||||||||
| یوونتوس
| ۲ | ۱ | ۳ | |||||||||||
 المپیاکوس
| ۱ | ۱ | ۲ | |||||||||||
| منچستر یونایتد
| ۲ | |||||||||||||
| بایرن مونیخ
| ۱ | |||||||||||||
 رئال مادرید
| ۱ | ۰ | ۱ | |||||||||||
| دینامو کی‌یف
| ۱ | ۲ | ۳ | |||||||||||
| دینامو کی‌یف
| ۳ | ۰ | ۳ | |||||||||||
| بایرن مونیخ
| ۳ | ۱ | ۴ | |||||||||||
| بایرن مونیخ
| ۲ | ۴ | ۶ | |||||||||||
| کایزرسلاوترن
| ۰ | ۰ | ۰ | |||||||||||
یک‌چهارم نهایی
| تیم ۱ | نتیجه نهایی | تیم ۲ | بازی رفت | بازی برگشت |
|---|---|---|---|---|
| رئال مادرید
| ۱–۳ | دینامو کی‌یف
| ۱–۱ | ۰–۲ |
| منچستر یونایتد
| ۳–۱ | اینتر میلان
| ۲–۰ | ۱–۱ |
| یوونتوس
| ۳–۲ | المپیاکوس
| ۲–۱ | ۱–۱ |
| بایرن مونیخ
| ۶–۰ | کایزرسلاوترن
| ۲–۰ | ۴–۰ |
نیمه‌نهایی
| تیم ۱ | نتیجه نهایی | تیم ۲ | بازی رفت | بازی برگشت |
|---|---|---|---|---|
| منچستر یونایتد
| ۴–۳ | یوونتوس
| ۱–۱ | ۳–۲ |
| دینامو کی‌یف
| ۳–۴ | بایرن مونیخ
| ۳–۳ | ۰–۱ |
فینال
| منچستر یونایتد | ۲–۱ | بایرن مونیخ |
|---|---|---|
شرینگهام  '۱+۹۰سولسشر '۳+۹۰ | گزارش | باسلر '۶ |
قهرمان
| قهرمان لیگ قهرمانان اروپا ٩٩-١٩٩٨ |
|---|
 منچستر یونایتد |
| دومین قهرمانی |
برترین گلزنان
آمار شامل دور انتخابی نمی‌شود.
| رتبه | نام | تیم | گل |
|---|---|---|---|
| ۱ | آندری شوچنکو
| دینامو کی‌یف
| ۸ |
| دوایت یورک
| منچستر یونایتد
| ||
| ۳ |  زلاتکو زاهوویچ
|  پورتو
| ۷ |
| ۴ | فیلیپو اینزاگی
| یوونتوس
| ۶ |
| ۵ |  رود فن نیستلروی
| پی‌اس‌وی آیندهوون
| ۵ |
| نونو گومژ
| بنفیکا
| ||
| ۷ |  سانی آندرسون
| بارسلونا
| ۴ |
| ماریو باسلر
| بایرن مونیخ
| ||
| اندرو کول
| منچستر یونایتد
| ||
| اشتفان افنبرگ
| بایرن مونیخ
| ||
 رایان گیگز
| منچستر یونایتد
| ||
 سینشا جوجیچ
| المپیاکوس
| ||
| سرهی ربروف
| دینامو کی‌یف
| ||
| یورگن ریشه
| کایزرسلاوترن
| ||
| پل اسکولز
| منچستر یونایتد
|
منابع
- ↑ UEFA.com. "Season 1998 | UEFA Champions League". UEFA.com (به انگلیسی). Retrieved 2020-09-03.
- ↑ «Why the 1998-99 Champions League was European football at its very best». Planet Football (به انگلیسی). ۲۰۱۹-۰۶-۲۷. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۹-۰۳.
- ↑ "The Mindblowing Stat About Manchester United's Treble-Winning Side In 1999". www.sportbible.com (به انگلیسی). Retrieved 2020-09-03.
- ↑ AS, Diario (2018-05-20). "Real Madrid's Champions League winners in 1998: Where are they now?". AS.com (به انگلیسی). Retrieved 2020-09-03.