قلعه سلاسل

اکنون بیشتر عمارت‌های آن تخریب شده‌اند و جز اتاق‌های زیر زمینی، شوادانها و تونل‌های داریون چیزی از آن نمانده‌است. متون تاریخی از وجود آن در زمان هخامنشیان حکایت می‌کنند و قلعه تا حدود ۵۰ سال پیش آباد بوده‌است. این قلعه به جز نقش دفاعی که از شهر شوشتر داشته‌است، مرکز کنترل نهر داریون و همچنین محل استقرار والی خوزستان می‌بوده. باوجود تخریب قسمت عمده این قلعه، بخش‌های باقیمانده چشمگیر و بسیار دیدنی هستند. مادام ژان دیولافوآ باستان‌شناس معروف اعزامی دولت فرانسه در سال ۱۸۸۱م دربارهٔ قلعه می‌گوید: «قلعه سلاسل اقامتگاه رسمی والی خوزستان است، و در روی کوهی که مانند فلات کوچکی است قرار دارد. در پای این کوه هم یکی از شعب کارون که شطیط نام دارد عبور می‌کند، و ساختمان‌ها و استحکاماتی که از عهد ساسانیان باقی مانده‌اند آن را از طرف شهر قابل دفاع می‌سازند.»

این اثر در تاریخ ۱۰ آبان ۱۳۵۴ با شمارهٔ ثبت ۱۱۱۷ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید.

بخشی از قلعه سلاسل به عنوان موزه سنگ مورد استفاده قرار می‌گیرد. در این موزه اشیا و سنگ های مختلفی از جمله سنگ نوشته ها، کتیبه ها، سنگ قبر برخی برزگان و اشیاء سنگی زندگی گذشتگان در کنار برخی اشیاء سفالینه به نمایش گذاشته شده است.

قلعه سلاسل تا اواخر دوره قاجار مركز حكومتي شهر و استانداری خوزستان بوده و مركز مديريت آب منطقه دشت ميان‌آب شوشتر به حساب مي‌آمد، اما در حال حاضر تخريب آن به حدي است كه در حال نابودي است. طبق گفته رییس وقت سازه‌های آبی شوشتر، در دوره‌هاي پهلوي اول، گزارش تخريبي از عوامل انساني در دست داريم اما پس از آن عدم رسيدگي و توجه به اين بنا از جمله انجام نشدن طرح مطالعات و سامان‌دهي این قلعه به منظور شروع عمليات حفاظت و مرمت، خود نوعي دخالت در تخريب محسوب مي‌شود.

• بقایای قلعه سلاسل

• نقشه باستانی قلعه سلاسل