فیلیپ سیمور هافمن
فیلیپ سیمور هافمن (انگلیسی: Philip Seymour Hoffman؛ ۲۳ ژوئیهٔ ۱۹۶۷ – ۲ فوریهٔ ۲۰۱۴) بازیگر آمریکایی بود. او که بابت نقش‌های مکمل و کاراکتر متمایزی که معمولاً از افراد پست، غیرمعمول، قلدر و ناسازگار ایفا کرده بود شهرت داشت، از اوایل دههٔ ۱۹۹۰ تا زمان مرگش در بسیاری از فیلم‌ها و محصولات تئاتر نقش‌های گوناگونی از جمله نقش اول را ایفا کرد.
| فیلیپ سیمور هافمن | |
|---|---|
هافمن در ۲۰۱۱ | |
| نام در زمان تولد | فیلیپ هافمن |
| زادهٔ | ۲۳ ژوئیهٔ ۱۹۶۷ فیرپورت، نیویورک، ایالات متحده |
| درگذشت | ۲ فوریهٔ ۲۰۱۴ (۴۶ سال) منهتن، نیویورک، ایالات متحده |
| علت مرگ | مسمومیت حاد ناشی از مواد مخدر |
| محل تحصیل | دانشگاه نیویورک |
| پیشه |
|
| سال‌های فعالیت | ۱۹۸۹–۲۰۱۴ |
| آثار | فهرست کامل |
| شریک(های) زندگی | میمی اودانل (۱۹۹۹–۲۰۱۳) |
| فرزندان | ۳، از جمله کوپر هافمن |
| خویشاوندان | گوردی هافمن (برادر) |
| جایزه(ها) | فهرست کامل |
هافمن در ۱۲ سالگی پس از حضور در نمایش همه پسران من از آرتور میلر به تئاتر روی آورد. او در دانشگاه نیویورک بازیگری را مطالعه و فعالیتش را با حضور در قسمتی از مجموعهٔ قانون و نظم (۱۹۹۱) آغاز کرد و در سال ۱۹۹۲ در سینما ظاهر شد. او برای نقش‌های مکملش در فیلم‌های بوی خوش یک زن (۱۹۹۲)، گردباد (۱۹۹۶)، شب‌های عیاشی (۱۹۹۷)، پچ آدامز (۱۹۹۸)، لبوفسکی بزرگ (۱۹۹۸)، مگنولیا (۱۹۹۹)، آقای ریپلی بااستعداد (۱۹۹۹)، تقریباً مشهور (۲۰۰۰) و و سپس پالی آمد (۲۰۰۴) در میان عموم شناخته شد. هافمن گهگاه در نقش اول فیلم‌ها حضور داشت و برای به تصویر کشیدن ترومن کاپوتی در کاپوتی (۲۰۰۵) برندهٔ جایزهٔ اسکار بهترین بازیگر مرد شد. مسیر شغلی او به پیشرفت خود ادامه داد و بابت بازی در نقش افسر بی‌رحم سی‌آی‌ای در جنگ چارلی ویلسون (۲۰۰۷)، کشیش متهم به پدوفیلیا در تردید (۲۰۰۸) و رهبر تأثیرگذار یک جنبش ساینتولوژی در استاد (۲۰۱۲) سه بار نامزد دریافت جایزهٔ اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد شد.
اگرچه هافمن عمدتاً در فیلم‌های مستقل از قبیل خانواده سوج (۲۰۰۷) و نیویورک، جز به کل (۲۰۰۸) کار می‌کرد، اما در بلاکباسترهایی مانند گردباد (۱۹۹۶)، مأموریت: غیرممکن ۳ (۲۰۰۶) و یکی از آخرین نقش‌هایش که در مجموعهٔ بازی‌های گرسنگی (۲۰۱۳–۲۰۱۵) بود نیز حضور یافت. فیلم بلند جک به قایق‌رانی می‌رود (۲۰۱۰) اولین تجربهٔ او در مقام فیلم‌ساز بود. هافمن همچنین بازیگر و کارگردان برجستهٔ تئاتر بود. او در سال ۱۹۹۵ به کمپانی تئاتر آف برادوی لابرنت پیوست، که در آن‌جا او کارگردانی، تهیه‌کنندگی و حضور در نمایش‌های متعددی را بر عهده داشت. نقش‌آفرینی او در سه نمایش برادوی — غرب واقعی در سال ۲۰۰۰، سفر دراز روز در شب در سال ۲۰۰۳، و مرگ فروشنده در سال ۲۰۱۲ — همگی منجر به نامزدی او برای دریافت جایزهٔ تونی شد.
هافمن در دوران جوانی با اعتیاد به مواد مخدر دست و پنجه نرم می‌کرد و در سال ۲۰۱۲ پس از سال‌ها پرهیز دوباره به اعتیاد کشانده شد. او در فوریهٔ ۲۰۱۴ بر اثر مسمومیت حاد ناشی از مواد مخدر درگذشت. هافمن که به‌خاطر بی‌باکی در ایفای نقش شخصیت‌های نکوهیده و بابت آوردن شور و انسانیت به چنین نقش‌هایی در یادها مانده‌است، در آگهی ترحیم نیویورک تایمز از او به‌عنوان «شاید جاه‌طلب‌ترین و در بسیاری موارد تحسین‌شده‌ترین بازیگر آمریکایی در نسل خود» توصیف شد.
درگذشت
جسد وی در ۲ فوریه ۲۰۱۴ در آپارتمان وی پیدا شد. طبق گزارش نیویورک پست جسد هافمن در حالی که سوزن تزریق مواد در دستانش قرار داشت در حمام آپارتمانش در نیویورک یافت شد.
بعد از حدود یک ماه از مرگ وی آزمایشهای کالبد شکافی وی منتشر شدند که زیاده روی در مصرف کوکائین، هروئین و بنزودیازپین‌ها را عامل مرگ وی معرفی کردند. وی در زمان مرگ تنها ۴۶ سال داشت و مشغول بازی بعنوان یکی از نقش‌های اصلی در فیلم بازی‌های گرسنگی: زاغ مقلد - بخش ۲ بود.
فیلیپ سیمور هافمن که سال پیش نیز با ایفای نقشش در فیلم استاد به کارگردانی پل توماس آندرسون نامزد جایزهٔ اسکار شده بود سابقهٔ مصرف مواد را داشت ولی تا قبل از مرگش، به مدت ۲۳ سال دست به مواد مخدر نزده بود.
جوایز و افتخارات
هافمن ۳ بار نامزد دریافت جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد شد: در سال ۲۰۰۷ برای فیلم جنگ چارلی ویلسون، در ۲۰۰۸ برای تردید و در سال ۲۰۱۳ برای بازی در فیلم استاد (مرشد). او در سال ۲۰۰۵ برای فیلم کاپوتی جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد را دریافت کرد.
- برنده بفتای بهترین بازیگر نقش اول مرد برای فیلم کاپوتی در نقش ترومن کاپوتی در سال ۲۰۰۵
فیلم‌شناسی
| سال | عنوان | نقش | یادداشت‌ها |
|---|---|---|---|
| ۱۹۹۱ | نظم و قانون | استیون هانوور | سریال تلویزیونی - قسمت: "خشونت سامر" |
| Triple Bogey on a Par Five Hole | کلاچ | ||
| ۱۹۹۲ | شولر | مارتین | |
| تفنگ جدید من | کریس | ||
| جهش ایمان | مت | ||
| بوی خوش زن | جورج ویلیس جونیور. | ||
| ۱۹۹۳ | جویی برِ کر | ویلی مک‌کال | |
| بازگشت دوست‌پسرم | چاک برانکسی | ||
| پول برای هیچ | کوکران | ||
| ۱۹۹۴ | گریز | فرانک هنسن | |
| اسب جوان | باک | فیلم تلویزیونی | |
| وقتی که مردی زنی را دوست دارد | گری | ||
| هیچ‌کس احمق نیست | افسرِ پلیس، ریمر | ||
| ۱۹۹۵ | هملت پانزده دقیقه‌ای | برناردو، هوراشیو و لَرتس | |
| ۱۹۹۶ | برد دشوار | بازیکن جوان | |
| گردباد | داستی دیویس | ||
| ۱۹۹۷ | شب‌های عیاشی | اسکاتی جِی. | |
| آزادی! انقلاب آمریکایی | جوزف پلام مارتین | ||
| ۱۹۹۸ | فرهنگ | بیل | |
| مونتانا | دانکن | ||
| ایستگاه بعدی سرزمین عجایب | شان | ||
| لبوفسکی بزرگ | برندیت | ||
| شادی | آلن | ||
| پچ آدامز | میچ رومن | ||
| ۱۹۹۹ | بی‌عیب | راستی زیمرمن | |
| مگنولیا | فیل پارما | ||
| آقای ریپلی بااستعداد | فردی مایلز | ||
| ۲۰۰۰ | تایتانیک ۲۰۰۰ | خودش | |
| ایالتی و اصلی | جوزف ترنر وایت | ||
| تقریباً مشهور | لستر بنگز | ||
| ۲۰۰۱ | مهمانی تمام شده‌است | خودش | در سینماها با نام آخرین مهمانی ۲۰۰۰ به‌نمایش درآمد. |
| مرغ دریایی (نمایش‌نامه) | |||
| ۲۰۰۲ | عاشق لیزا | ولیسن جوئل | |
| عشق پریشان | دین ترامبل | ||
| اژدهای سرخ | فردی لاوندز | ||
| ساعت بیست و پنجم | جیکب الینسکی | ||
| ۲۰۰۳ | مالک ماهونی | دن ماهونی | |
| کوهستان سرد | کشیش ویزی | ||
| سفر دراز روز در شب | |||
| ۲۰۰۴ | و سپس پالی آمد | سندی لایل | |
| ۲۰۰۵ | غریبه‌ها با آبنبات | هنری | |
| سقوط امپراتوری | چارلی مین | مینی‌سریال | |
| کاپوتی | ترومن کاپوتی | ||
| ۲۰۰۶ | مأموریت: غیرممکن ۳ | اوون دیوین | |
| ۲۰۰۷ | پیش از آنکه شیطان بفهمد مرده‌ای | اندی هنسن | |
| خانواده سوج | جان سوج | ||
| جنگ چارلی ویلسون | گاست آوراکوتوس | ||
| ۲۰۰۸ | نیویورک، جز به کل | کیدن کوتارد | |
| تردید | پدر برندان فلین | ||
| ۲۰۰۹ | مری و مکس | مکس جری هوروویتز | (صداپیشگی) |
| قایقی که راک پخش می‌کرد | کاونت | ||
| اختراع دروغ | جیم صاحب بار | ||
| آرتور | ویل تافمن | سریال تلویزیونی- یک قسمت | |
| اتلو | |||
| ۲۰۱۰ | جک به قایق‌رانی می‌رود | جک | کارگردان |
| ۲۰۱۱ | مانیبال | آرت هو | |
| نیمه ماه مارس | پل زارا | ||
| ۲۰۱۲ | استاد | لنکستر داد | |
| یک کوارتت دیرهنگام | رابرت گلبارت | ||
| مرگ فروشنده | |||
| ۲۰۱۳ | بازی‌های گرسنگی: اشتعال | پلوتارک هونزبی | |
| ۲۰۱۴ | تحت‌تعقیب‌ترین مرد | ||
| جیب خدا | |||
| بازی‌های گرسنگی: زاغ مقلد - بخش ۱ | |||
| ۲۰۱۵ | بازی‌های گرسنگی: زاغ مقلد - بخش ۲ |
منابع
- ↑ Weber, Bruce; Goodman, J. David (February 2, 2014). "Philip Seymour Hoffman, Actor of Depth, Dies at 46". The New York Times. Archived from the original on July 8, 2014. Retrieved February 2, 2014.
- ↑ (به انگلیسی). nypost.com http://nypost.com/2014/02/02/philip-seymour-hoffman-found-dead-in-his-apartment/. Retrieved 02 feb. 2014. ;
- ↑ "The Nominees" (به انگلیسی). oscar.go.com. Retrieved 26 feb. 2013.
- ↑ «فیلیپ سیمور هافمن، یادگار بزرگان سینمای کلاسیک». همشهری آنلاین. ۲۰۱۴-۰۲-۰۵. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۳-۱۰.
مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Philip Seymour Hoffman». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۹ ژانویهٔ ۲۰۰۹.