فرانکو کریستالدی
فرانکو کریستالدی (ایتالیایی: Franco Cristaldi; ۳ اکتبر ۱۹۲۴ – ۱ ژوئیهٔ ۱۹۹۲) تهیهکننده اهل ایتالیا بود.
| فرانکو کریستالدی | |
|---|---|
| نام در زمان تولد | فرانکو کریستالدی |
| زادهٔ | ۳ اکتبر ۱۹۲۴ تورین، ایتالیا |
| درگذشت | ۱ ژوئیهٔ ۱۹۹۲ (۶۷ سال) مونت کارلو، موناکو |
| پیشه | تهیهکننده |
| همسر(ها) | کارلا سیمونتی (انصراف) کلودیا کاردیناله (۱۹۶۶–۱۹۷۵) زودی آرایا (۱۹۸۳–۱۹۹۲، تا مرگش) |
| فرزندان | ماسیمو پاتریک |
زندگی حرفهای
در سال ۱۹۴۶ کریستالدی شرکت فیلمبرداری خود را به نام ویدس در تورین تأسیس کرد. این شرکت تولید فیلم در ابتدا فیلمهای کوتاه و مستند تهیه میکرد و بعد در دهه ۱۹۸۰ نام خود را به کریستالدی فیلم تغییر داد.
در دهه ۱۹۵۰ کریستالدی نگاه خود را به فیلمهایهای بلند تغییر داد و به رم رفت. در طی دوران کاریش او با کارگردانان و فیلمنامه نویسانی چون فرانچسکو رزی، پیترو جرمی، ماریو مونیچلی، فدریکو فلینی، لوکینو ویسکونتی و جوزپه تورناتوره کار کرد.
یک تهیهکنندگی فیلم قابل توجه در طی چندین سال از موفقترین فیلمهای و میتوان به به اسم گل رز، سینما پارادیزو، برای عشق… برای افسون…، کافه اکسپرس، شیاطین بالدار و گریز کودک بیگناه نام برد.
در سال ۱۹۷۷ کریستالدی به عنوان رئیس فدراسیون بینالمللی انجمنهای تهیهکنندگان فیلم انتخاب شد و یکی از اعضای هیئت داوران جشنواره فیلم کن در سال ۱۹۸۴ بود.
منابع
- «Franco_Cristaldi». بایگانیشده از اصلی در ۲۴ سپتامبر ۲۰۱۵. دریافتشده در ۲۳ اکتبر ۲۰۱۴.