عادل‌شاه

از زندگی علیقلی‌خان پیش از جانشینی او به پادشاهی افشاریان اطلاع چندانی در دست نیست. او پسر ارشد ابراهیم‌خان ظهیرالدوله افشار، برادر نادرشاه، مؤسس دودمان افشاریان ایران بود. وی در مراسم تاج‌گذاری نادرشاه در ۸ مارس ۱۷۳۶ شرکت کرد و در آن‌جا از جمله شخصیت‌هایی بود که در کنار نادرشاه حضور داشت.

در سال ۱۷۳۷ فرمانداری مشهد به علیقلی‌خان داده شد و همچنین با کتایون، دختر تیموراز دوم پادشاه گرجستان و در سال ۱۷۴۰ با دختری از ابوالفیض‌خان، حاکم خانات بخارا، ازدواج کرد. از ۱۷۴۳ تا ۱۷۴۷، علیقلی‌خان فرماندهی سپاهیان نادر را علیه ایزدیان در کردستان، قره‌قالپاق‌ها و ازبکان خوارزم و سیستان برعهده داشت. او سپس با عمویش نادر، به‌خاطر تصمیم نادر مبنی بر گرفتن ۱۰۰۰۰۰ تومان و بدگمانی نادر نسبت به او به مشکل خورد. در آوریل ۱۷۴۷، علیقلی‌خان به همراه شورشیان سیستان، هرات را اشغال کرد و کردها را به شورش واداشت. نادر هنگام لشکرکشی علیه شورشیان، توسط گروهی از افسران خود به قتل رسید و سپس تاج به علیقلی‌خان تقدیم شد.

عادل‌شاه افشار که از ۱۱۲۶ تا ۱۱۲۷ خورشیدی به مدت یک سال پادشاهی کرد، زمانی که به قدرت رسید ۲۴ ساله بود. او پس از قتل نادر در اعلامیه‌ای که صادر کرد مسئولیت قتل نادر را بر عهده گرفت. او خزائن نادرشاه را از کلات به مشهد انتقال داد که در حدود پانزده کرور بود (هر کرور ۵۰۰ هزار تومان) و همه را به اطرافیان بخشید.

وی پس از رسیدن به پادشاهی، نیروی کوچکی را برای تصرف کلات فرستاد. دژ کلات تقریباً غیرقابل نفوذ بود، اما نیروهای او در نهایت با استفاده از یک نردبان باقی‌مانده در لبهٔ یکی از برج‌ها، به قلعه نفوذ کردند، که نشان می‌دهد آن‌ها از درون قلعه کمک می‌شدند. افراد عادل‌شاه شانزده نفر از نوادگان نادرشاه را قتل‌عام کردند که شامل سه پسر نادرشاه، پنج پسر رضاقلی میرزا و هشت پسر نصرالله میرزا بود. دو پسر نادرشاه، نصرالله میرزا و امام‌قلی میرزا به همراه شاهرخ نوهٔ نادرشاه (که در آن زمان ۱۴ سال داشت) با موفقیت فرار کردند، اما به‌زودی در نزدیکی شهر مرو دستگیر شدند. در حالی‌که دیگران اعدام شدند، شاهرخ تنها کسی بود که با استفاده از نسب صفوی خود، امان گرفت. او در عوض به کلات بازگردانده شد و در آن‌جا زندانی شد و به‌زودی اخباری دروغ در مورد مرگ او منتشر شد.

عادل‌شاه، ماندن و عیش و نوش در مشهد را ترجیح می‌داد و برادر کوچک‌تر خود ابراهیم‌خان را به فرمانداری اصفهان و اطراف آن منصوب کرد. ابراهیم‌خان، که در نواحی مرکزی، جنوبی و غربی حکومت می‌کرد، اعلام استقلال کرد و به کمک پسرعموی خود، اصلان‌خان افشار، والی آذربایجان برای سرکوب برادرش حرکت کرد. دو برادر در فاصلهٔ میان سلطانیه و زنجان به هم رسیدند. در این نبرد، عادل‌شاه شکست خورد، بسیاری از سپاهیانش به ابراهیم‌خان پیوسته و بقیه متفرق شدند. عادل‌شاه به تهران گریخت، اما توسط امیر اصلان‌خان دستگیر و به ابراهیم‌خان تحویل داده‌شد. ابراهیم‌خان سرانجام دستور به کور کردن عادل‌شاه داد. وی به مشهد برده شد و در آن‌جا به درخواست شاهرخ و مادر نصرالله میرزا اعدام شد.

گفته شده‌است که آقا محمدخان قاجار به دستور وی مقطوع‌النسل شده‌است.

• عادل شاه افشار|تاریخ فا
• سایکس، سرپرسی، تاریخ ایران (جلد دوم).
• نادر شاه، بازتاب حماسه و فاجعه ملی، پناهی سمنانی، کتاب نمونه، چاپ چهارم، ۱۳۷۰
• نظری به تاریخ بختیاری در عصر افشار، مهرزادسرداراکبری خرادآذر، ابوالفضل عباس، ۱۳۸۹
• Barati, András (2019). "The Succession Struggle Following the Death of Nādir Shāh (1747–1750)". Orpheus Noster 11/4: 44–58.
• Perry, John R. (1979). Karim Khan Zand: A History of Iran, 1747-1779. University of Chicago Press. ISBN 978-0226660981.
• Tucker, Ernest (2012). "Afshārids". In Fleet, Kate; Krämer, Gudrun; Matringe, Denis; Nawas, John; Rowson, Everett (eds.). Encyclopaedia of Islam, THREE. Brill Online. ISSN 1873-9830.
• Perry, John. R. (1997). "Ebrāhīm Shah Afšār". Encyclopædia Iranica, Vol. VIII, online edition, Fasc. 1. New York. pp. 75–76.

• دانشنامهٔ ایرانیکا، مدخل «عادل شاه افشار» (به انگلیسی)
• دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، مدخل «ابراهیم شاه افشار»