صدقیا
صدقیا (انگلیسی: Zedekiah یا Tzidkiyahu) بیستمین و آخرین پادشاه یهودا و شاه بابل بود . صدقیا نخست از سوی نبوکدنصر دوم و پس از محاصرهٔ اورشلیم در سال ۵۹۷ پیش از میلاد که به سرنگونی یهویاکین انجامید، به پادشاهی رسید. وی در یورش دوم به اورشلیم و پس از تسخیر و ویرانی شهر، سقوط کرد. نبوکدنصر دستور داد تا هر دو چشم صدقیا را بیرون کشیده و او را به بابل تبعیدکنند.
| صدقیا | |
|---|---|
| پادشاه یهودا | |
| سلطنت | ۵٩٧–۵٨۶ پیش از میلاد مسیح |
| پیشین | یهویاقیم |
| جانشین | نبوکدنصر دوم |
| خاندان | تبار داوود |
ویلیام اف البرایت، باستان شناس آمریکایی، آغاز حکومت صدقیا را ۵۹۷ پیش از میلاد می‌داند؛ در حالی که ادوین آرتیله این زمان را ۵۹۷ پیش از میلاد برآورد نموده است. با چنین برآوردی، صدقیا در ۶۱۸ یا ۶۱۷ پیش از میلاد زاده شده است.
ارمیای نبی مشاور وی بوده‌‌است.
صدقیا در ۵۹۷ پیش از میلاد، در سن هجده سالگی از سوی نبوکدنصر دوم، پادشاه بابل، شاه یهودا شد. وی هم پیمان فرعون مصر گشته و بر ضد بابل شورش نمود. نبوکدنصر دوم این هم‌پیمانی را با یورش به سرزمین یهودا پاسخ داد (کتاب دوم پادشاهان۲۵:۱). نبوکدنصر دوم، اورشلیم را در ژانویه ۵۸۹ پیش از میلاد محاصره نمود که سی ماه به طول انجامید.
در یازدهمین سال سلطنت صدقیا، نبوکدنصر موفق به تسخیر شهر گشت و معبد سلیمان یا هیکل سلیمان را ویران ساخت.
منابع
- ↑ Edwin Thiele, The Mysterious Numbers of the Hebrew Kings, (1st ed.; New York: Macmillan, 1951; 2d ed.; Grand Rapids: Eerdmans, 1965; 3rd ed.; Grand Rapids: Zondervan/Kregel, 1983). شابک ۰−۸۲۵۴−۳۸۲۵-X, 9780825438257, 217.
- ویکی انگلیسی