شوتینگ گارد

The Basketball Handbook نوشته شده توسط لی رز، شوتینگ گارد را بازیکن همیشه امتیازآور توصیف می‌کند. کتاب اشاره می‌کند که بیشتر شوتیگ گاردها در پرتاب‌های بلند خوب هستند و میانگین ۳۵ تا ۴۰ درصد را در پرتاب‌های ۳ امتیازی دارا اند. در بین این بازیکنان می‌توان از بازیکنانی همچون ری آلن، رجی میلر، کایل کرور، کلی تامپسون و دل کری نام برد.

بیشتر شوتینگ گاردها قدرتی و دارای هیکل ورزشی هستند و قابلیت نفوذ به داخل منطقه رنگی را دارند. از خارق‌العاده‌ترین بازیکن‌ها در این بخش، می‌توان از مایکل جردن، کلاید درکسلر، دوین وید، دمار دروزان و وینس کارتر نام برد.

معمولاً شوتینگ گاردها از پوینت گارد‌ها بلند ترند. در این پست تفاوت در قد بسیار به چشم می‌خورد؛ بسیاری از شوتینگ گاردهای بلندقد در پست مهاجم ریزتک هم بازی می‌کنند. شوتینگ گارد باید بال هندلینگ بالای داشته باشند و توانا بر پاس‌های بادقت باشند، هرچند که پاس دادن جزو وظایف اصلی آن‌ها نیست. آنها در دابل-تیم‌ها شرکت می‌کنند و معمولاً بعد از پوینت گارد بال هندلر دوم تیم هستند و معمولاً پاس منجر به گل کمی دارند.

شوتینگ گاردها باید توانایی امتیازگیری در راه‌های متخلف را دارا باشند، خصوصاً در زمان آخر بازی که دفاع سخت و تنگ‌تر می‌شود. باید درصد پرتاب آزاد آن‌ها عالی باشد؛ این ویژگی آن‌ها سبب دلسردی مدافع برای خطاکردن بر روی آن‌ها می‌شود. به دلیل بالا بودن توانایی‌های تهاجمی شوتینگ گاردها، آن‌ها معمولاً اولویت اول امتیازآوری تیمشان هستند و گاهی حمله پیرامون آن‌ها ساخته می‌شود.

شوتینگ گاردهای خوب معمولاً می‌توانند در مقطعی از بازی به عنوان پوینت گارد نیز بازی کنند. در بسکتبال، افراد پذیرفته‌اند که توپ باید بیشتر در دست پوینت گاردها باشد ولی گاهی شوتینگ گاردها دارای توانایی قابل توجه ای هستند که هر کجا از زمین آن‌ها حضور دارند توپ در آن منقطه است و امتیازگیری بر عهده آن‌ها می‌شود و پوینت گاردها بیشتر به امتیازگیر دوم در حمله تبدیل می‌شوند.

• The Basketball Handbook (صفحه ۱۵) (۲۰۰۴). لی رز شابک ‎۰−۷۳۶۰−۴۹۰۶−۱

پرونده‌های رسانه‌ای مربوط به Shooting guards در ویکی‌انبار 

• پست‌های بسکتبال