سیاه‌تلو

مشخصات ظاهری

درختچه یا درختی است کوچک، خاردار و خزان کننده که بلندی سیاه‌تلو معمولاً ۲ تا ۳ متر هم می‌رسد. ساقه آن خاردار و منشعب است. خارها در کناره برگها یکی به صورت راست (قائم) و دیگری خمیده قرار گرفته‌اند. برگهای سیاه‌تلو بیضی شکل و نوک‌تیز با کناره‌های صاف هستند. در انتهای دُمبرگ زائده‌ای کوچک و برگ مانند به‌نام گوشوارک قرار دارد.

گلها زردرنگ و در گل‌آذین خوشه جای دارند و در بهار؛ از اواسط فروردین تا اواخر اردیبهشت می‌شکفند. میوه آن کروی‌شکل و به‌رنگ سبز مایل به زرد است که در پاییز قهوه‌ای می‌شوند. درون هر میوه یک دانه وجود دارد.

زیستگاه

بومی جنوب اروپا، شمال آفریقا و منطقه مدیترانه تا جنوب غربی آسیا، ایران، تاجیکستان و شمال چین است. در ایران از اَرَسباران و دامنه‌های جنگلی کوه‌های البرز تا گرگان و در آذربایجان و غرب کشور در کوه‌های زاگرس تا فارس می‌روید. . در بعضی نواحی نیز به عنوان زینت ویا به منظور جلوگیری از دخول چهارپایان در مزارع، در حاشیه این اماکن کاشته می‌شود.

روش تکثیر

از طریق بذر و قلمه تکثیر می‌شود.

سیاه‌تلو را به‌صورت گیاه زینتی در باغها و گاهی برای پرچین (دیواره گیاهی) در حاشیه کشتزارها می‌کارند.

خواص درمانی

این گیاه از قدیم‌الایام مورد شناسایی مردم بوده و از آن تحت نام‌های rhamnos, paliurus استفاده‌های درمانی بعمل می‌آمده‌است. سابقاً به عنوان قابض، مقوی، مدر، ضد نزله مصرف می‌شده‌است. ریشه و برگ این گیاه جهت رفع بیماری‌های نزله و اسهال به کار می‌رفته‌است. میوه گیاه به‌طوری که در کتب علمی و داروئی جدید منعکس است دارای اثر مدر و دفع‌کننده اسید اوریک خون و اوره است؛ و از آن می‌توان جهت کاهش کلسترول خون نیز استفاده به عمل آورد. در رفع رسوبات اداری مؤثر واقع می‌شود. بعلاوه مصرف آن باعث پایین آمدن فشار خون می‌گردد. برای کاهش قند خون و دیابت مفید دانسته شده‌است.

• شاخه‌های خاردار

• شکوفایی

• میوه‌های کال

• گیاه و میوه‌هایش

• برگ‌ها

• دوره آموزشی تخصصی ارزیابی اثرات زیست‌محیطی EIA، بازدید: سپتامبر ۲۰۱۱.
• شورای کتاب کودک (۱۳۹۶). فرهنگ‌نامهٔ کودکان و نوجوانان: جلد هفدهم (س-ش). شرکت تهیه و نشر فرهنگنامهٔ کودکان و نوجوانان.