سیاست واقعی

سیاستِ واقعی یا واقع‌گرایانه (از آلمانی: real "واقع‌بینانه"، "عملی"، یا "فعال"; و Politik "سیاست" تلفظ آلمانی: [ʁeˈa:lpoliˌtɪk]) درکی از سیاست یا دیپلماسی ست که بنای خود را بر آن می‌گذارد که شرایط و عوامل موجود و معین را در نظر بگیرد، به جای آن که بر قضایای سادهٔ ایدئولوژیک یا امور وجدانی و اخلاقی مبتنی باشد. به این معنی، مفهومِ "سیاستِ واقعی" جنبه‌های فلسفیِ مشترکی با واقع‌گرایی و عمل‌گرایی دارد. غالباً به سادگی، از آن به عنوان عمل‌گرایی در سیاست یاد می‌شود، به عنوان مثال، چنین می‌گویند که فرد «به دنبال سیاست‌های عمل‌گرایانه» است. گاهی نیز ترمِ سیاستِ واقعی را در معنایی کنایه‌آمیز و تحقیرگر به کار می‌برند و به سیاستی اشاره می‌کنند که بر قهر و اجبار تکیه دارد و غیراخلاقی، یا ماکیاولیایی ست.

سیاستِ واقعی را بیشتر وقت‌ها با فلسفهٔ واقع‌گراییِ سیاسی اشتباه می‌گیرند. واقع‌گراییِ سیاسی پارادایمی مدرن و توصیفی ست، یا به عبارتِ دیگر، چارچوبی تئوریک و روش‌شناختی ست، که رخدادها را در زمینهٔ روابطِ بین‌الملل تبیین کرده و در نهایت، پیش‌بینی می‌کند. هر دویِ این‌ها (هم سیاستِ واقعی و هم واقع‌گراییِ سیاسی) مایل اند از این پیش‌فرض شروع کنند که جستجو، در اختیار گرفتن، و به کار انداختنِ قدرت مسئلهٔ عمده و اصلیِ سیاست است. با این حال، برخی از واقع‌گرایان در روابطِ بین‌الملل، کسانی همچون کنت والتز و هانس مورگنتا، این پیش‌فرض را در موردِ دولت به کار انداخته‌اند که هر دولتی در اصل، به دنبالِ بقا یا امنیتِ دم‌دست و مستقیمِ خود است به جای آن که مثلاً به دنبالِ قدرت باشد.