سمفونی شماره ۸ (مالر)

سمفونی شماره ۸ در می بِمُل ماژور، یک سمفونی اثرِ گوستاو مالر آهنگ‌ساز اتریشی است. این سمفونی یکی از بزرگترین آثار کرال برای کنسرت کلاسیک است. از آنجایی که اجرای این سمفونی به نیروهای بسیاری احتیاج دارد به سمفونی هزارنفری شهرت دارد، هرچند این کار به‌طور معمول با کمتر از هزار هنرمند ارائه می‌شود و آهنگساز این نام را تأیید نمی‌کند.

تلفیق آواز و سمفونی یکی از ویژگی‌های کارهای اولیه مالر بود. در اوایل دورهٔ میانی، آهنگساز پس از ۱۹۰۱ تغییر جهت داد و به خلق سه سمفونی صرفاً «سازی» پرداخت. در پایان دورهٔ میانی مجدداً با سمفونی هشتم که ترکیبی از ارکستر و صدا بود بازمی‌گردد. ساختار کار غیر متعارف است و به‌جای چندین موومان، در دو موومان ساخته شده‌است. قسمت اول براساسِ شعر مسیحی قرن نوزدهم برای «عید پنجاهه» (نزول روح‌القدس بر حواریون) است و قسمت دوم، مجموعه‌ای از نوشته‌های صحنهٔ پایانی «فاوست گوته» است. این دو بخش با یک ایدهٔ مشترک، که رستگاری از طریق قدرت عشق است، به یک وحدت موضوعی با تم‌های موسیقایی تبدیل شده است.