سلیمان بن قتلمش

سلیمان پسر قتلمش یک دولت مستقل سلجوقی در آناتولی بنا کرد و با نام حکومتی سلجوقیان روم از سال ۱۰۷۷ تا پایان عمرش در ۱۰۸۶ در آن حکمرانی کرد.
سلیمان پسر قتلمش بود که وی برای تصاحب تاج و تخت در برابر پسرعمویش ناکام ماند. پس از مرگ قتلمش در سال ۱۰۶۴ سلیمان به همراه سه برادرش به توروس فرار کرد و به قبایل ترکمن پناه برد. آلپ ارسلان حمله‌هایی علیه آن‌ها راه انداخت. تنها سلیمان توانست از این حملات جان سالم به در ببرد و رهبری غز را بر عهده بگیرد.
در سال ۱۰۷۸ میخائیل هفتم امپراتور امپراتوری روم شرقی با کمک سلیمان توانست بر نیکه‌فوروس سوم فرمانده آناتولی که تاج و تخت امپراتوری را به چالش کشیده بود پیروز گردد. سلیمان مسیر کوتاهیه و ایزنیک را قطع کرد. نیکه‌فوروس با پیشنهادی بهتر توانست سلیمان را متقاعد سازد. دو سال بعد دروازه‌های ایزنیک به روی ترکمن‌ها گشوده شد و به سلیمان اجازه ایجاد یک پایگاه همیشگی داده شد. همه بیتینی به زودی تحت حاکمیت سلیمان درخواهد آمد.
سلیمان در سال ۱۰۸۵ با تصرف انطاکیه و قتل‌عام مردم آن و غارت کلیسای سنت کاسیانوس و تبدیل آن به مسجد قلمرو خود را گسترش داد. وی در سال ۱۰۸۶ در نزدیکی انطاکیه توسط ابو سعید تاج‌الدوله تتش سلجوقی حاکم سوریه کشته شد. پسر سلیمان قلج ارسلان یکم دستگیر شد و ملکشاه یکم او را به عنوان گروگان به اصفهان فرستاد. مشخص نیست که تتش سلجوقی برای وفاداری به ملکشاه یکم یا به خاطر منافع شخصی سلیمان را کشت.
پس از مرگ ملکشاه، قلج ارسلان یکم دوباره سلجوقیان روم را ایجاد کرد. او به پادشاه ایرانی ملکشاه وفادار بود ولی به خاطر اطاعت نکردن از دستورات او کشته شد.