ساندرو بوتیچلی

بوتچلی در عصر رنسانس متعالی می زیست در امروزه بسیاری از افراد اثار میکل انژ و بوتچلی را اشتباه میگیرند.

بوتچلی مانند اکثر نقاشان ان زمان سوژه ی اثار خود را در باب دین مسیحیت انتخاب میکرد.اما نکته ای که بوتچلی را از بقیه متمایز میکند استفاده از نمادگرایی با استفاده از خدایان یونان باستان بوده است .

در تابلوی زایش ونوس چهار نفر وجود دارند که هر کدام نماینده یک نوع زیبایی اند .

ونوس که نماد زیبایی و متانت در هنر است با موهایی طلایی که نشان دهنده افکار پاک ونوس می باشد و صدفی باز شده که ونوس را به مروایدی گران بها تشبیه میکند.

دو نفری که در سمت چپ تابلو حضور دارند از دهنش به سمت ونوس آب می پاشند که اشاره ای به اب مقدس در مسیحیت دارد

نکته ای که اکثرا متوجه ان نمی شوند حضور ونوس بر روی آب است و اکثرا آب را با چمن اشتباه میگیرند.

وجود ونوس بر رو آب نشاندهنده استواری ونوس بر سطحی روانست که شاید در دید اول سست به نظر بیاید ولی در باطن استوار هستند .

درختانی که در سمت راست تابلو هستند نشانه ارامش و پاکی و زیبایی ونوس هست.

طبق گفته ها داوینچی و بوتچلی همچون میکل انژ وداوینچی در کار باهم مشکلاتی به دلیل اندازه دستمزد ها و مقدار سفارش ها داشتند .

بوتچیلی تقریبا در اواسط زندگی با کشیشی اشنا میشود کشیش راجب بی ارزشی دنیای فانی برای او صحب میکند بوچلی تحت تاثیر سحنان کشیش بخش عظیمی از اثار خود را به اتش میکشد.

• بریتانیکا

• خلج، اهورا (۱۴۰۱). تحلیل ونوس. تهران: اوانی.
• ارنست، کامبریج (۱۳۸۹). تاریخ هنر. تهران: ابان.

• «نمایش آثار بوتیچلی و طرحهایی که از این هنرمند رنسانس الهام گرفته‌اند».