زیارت (گرگان)

زبان

گویش زیارتی گونه‌ای از زبان طبری است و زیر شاخه طبری استرآبادی قرار دارد. گالش‌های زیارت خود را مازندرانی می‌دانند اما زبان مادری خود را گونه‌ای مجزا به نام زیارتی (و نه گالشی یا مازندرانی و نه حتی گرگانی) می‌نامند.برخی نیز گویش رایج در این روستا را «زبان روستایی» می‌خوانند. بسیاری از جوان‌ترها ترجیح می‌دهند به فارسی صحبت کنند.

هر چند گونه زبانی روستای زیارت دارای حالت کُنایی (ارگاتیو) نیست اما بقایایی محدود از وجود یک ساخت کهن کنایی در آن به چشم می‌خورد. گویش زیارتی به شدت تحت تأثیر زبان فارسی است و این تأثیر در تمام سطوح صرفی، نحوی و واژگانی این گویش مشاهده می‌شود. این گویش ولی همچنان هویت طبری خود را حفظ کرده که به ویژه در نظام فعلی آن به روشنی قابل مشاهده است.

گالش

گالش‌های طبری شاخه ای از اقوام طبری تبار هستند که در مناطق کوهستانی استان‌های گلستان و مازندران زندگی می‌کنند و به زبان طبری سخن می گویند.گالش یا گاولش «Galeš»، در زبان طبری معنای گاوبان را می‌دهد. بعبارت ساده‌تر گالش یعنی کسی که دامداری می‌کند و گاو و گوسفند پرورش می‌دهد. کلمه گالش از ریشه سانسکریت گئورکش «Gao-rakš» گرفته شده‌است «Gao» به معنی گاو و «Rakš» به معنی پاییدن و نگهبانی کردن است. همچنین در زبان طبری به چوپان گاو گالش «Galeš» و به چوپان گوسفند کرد «kerd» گفته می‌شود. در متون کهن طبری از کلمه گالش به معنای چوپان استفاده شده‌است.

• در راه روستای زیارت

• تابلوی اطلاعات روستا، ورودی روستا از سمت گرگان

• نمایی از زیارت

• دیدی از روستا

• نان محلی زیارت، ابتدای جاده به سمت گرگان

• آبشار زیارت گرگان

• آبشار زیارت

• صخره‌های سمت چپ آبشار زیارت

• امامزاده عبدالله زیارت

• قبرستان امامزاده عبداله زیارت

• مختصات و ارتفاع
• پیش‌شماره