زکریای قزوینی
زکریا بن محمد بن محمود مکمونی قزوینی ملقب به زکریای قزوینی (۶۰۰–۶۸۲)، جغرافیدان، دانشمند، تاریخنویس و فیلسوف ایرانیتبار قرن هفتم هجری قمری و از اعضای دارالحکمه بود. نسب او به مالک بن انس میرسد. او شاگرد اثیرالدین ابهری حکیم بزرگ ایرانی بود.
زکریای قزوینی | |
---|---|
زمینه فعالیت | جغرافیا ، تاریخ نویس و فیلسوف |
ملیت | ایرانی |
تولد | 600 هجری قمری قزوین |
مرگ | 682 هجری قمری بغداد |
زندگی
زکریای قزوینی در سال ۶۰۲ هجری قمری در قزوین متولد گردید. دوران کودکی را در زادگاه خود پشت سر گذاشت. در نوجوانی راه سفر را پیش گرفت و به شام رفت و از دارالعلم آن دیار بهره گرفت. سپس در دمشق با محیالدین ابن عربی برخورد نمود و پیرو طریقت صوفیانهٔ او گردید. بعد از مدتی از شام به عراق رفت. در دوران خلافت مستعصم عباسی منصب قضای واسط و حله را داشت. وی تا هنگام حملهٔ هولاکو به بغداد منصب قضا را به عهده داشت، و بعد از سقوط خلافت بغداد به دمشق بازگشت. وی به سال ۶۸۲ هَ. ق . در واسط وفات یافت و در مقبرهٔ شونیزیهٔ بغداد دفن گردید.
تألیفات
نگارخانه تالیفات
منابع
- ↑ ĀṮĀR AL-BELĀD, C. E. Bosworth, Encyclopaedia Iranica; "Ātar Al-Belad: the title of a geographical work composed in Arabic during the 7th/13th century by the Persian scholar Abū Yaḥyā Zakarīyāʾ b. Moḥammad Qazvīnī". iranicaonline.org بایگانیشده در ۱۷ نوامبر ۲۰۱۶ توسط Wayback Machine
- ↑ Iranian Entomology: An Introduction, Volume I, ed. Cyrus Abivardi, (Springer, 2001), 495.
- ↑ Bernard Lewis, A Middle East Mosaic: Fragments of Life, Letters and History, (Random House, 2000), 439.
- ↑ ریحانة الادب ج 3 ص 295
- ↑ http://www.vajehyab.com/dehkhoda/قزوینی-11
- اثرآفرینان، زندگینامهٔ نامآوران فرهنگی ایران، انجمن آثار و مفاخر فرهنگی، جلد سوم
- القزوینی، زکریا، محمد، (عجائب المخلوقات وغرائب الموجودات) منشورات دار آفاق الجدیدة: بیرت، لبنان، چاب ششم، انتشار سال ۱۹۸۱ میلادی. (به عربی).
- لغتنامه دهخدا: زکریا بن محمد قزوینی