زنون تترافلورید

زنون تترافلورید
	نام‌گذاری آیوپاک Xenon tetrafluoride
شناساگرها
شماره ثبت سی‌ای‌اس	۱۳۷۰۹-۶۱-۰
پاب‌کم	۱۲۳۳۲۴
کم‌اسپایدر	۱۰۹۹۲۷
جی‌مول-تصاویر سه بعدی	Image 1
	SMILES F[Xe](F)(F)F ;
	InChI InChI=1S/F4Xe/c1-۵(۲٬۳)۴; Key: RPSSQXXJRBEGEE-UHFFFAOYSA-N InChI=1/F4Xe/c1-۵(۲٬۳)۴; Key: RPSSQXXJRBEGEE-UHFFFAOYAW;
خصوصیات
فرمول مولکولی	XeF; 4
جرم مولی	207.2836 g mol
شکل ظاهری	White solid
چگالی	4.040 g cm solid
دمای ذوب	117 °C sublimates (390 K)
ساختار
موقعیت; هندسی	D4h
شکل مولکولی	square planar
گشتاور دوقطبی	0 D
ترموشیمی
آنتروپی مولار; استاندارد S298	146 J·mol·K
آنتالپی استاندارد; تشکیل ΔfH298	-251 kJ·mol
خطرات
نقطه اشتعال
	به استثنای جایی که اشاره شده‌است در غیر این صورت، داده‌ها برای مواد به وضعیت استانداردشان داده شده‌اند (در 25 °C (۷۷ °F)، ۱۰۰ kPa)
	(بررسی) (چیست: /؟)
	Infobox references

زنون تترافلورید (به انگلیسی: Xenon tetrafluoride) با فرمول شیمیایی XeF
4 یک ترکیب شیمیایی است. که جرم مولی آن ۲۰۷٫۲۸۳۶ g/mol می‌باشد. شکل ظاهری این ترکیب، جامد سفید است. این ماده از واکنش زنون و گاز فلوئور طبق معادله زیر تولید می‌شود:

Xe + 2 F
2 → XeF
4

این واکنش گرمازا بوده و انرژی در حدود ۲۵۱ ژول/مول آزاد می‌کند.

جستارهای وابسته

ترکیب شیمیایی
نام‌گذاری اتحادیه بین‌المللی شیمی محض و کاربردی

منابع

↑ Arnold F. Holleman; Egon Wiberg (2001). Nils Wiberg (ed.). Inorganic chemistry. translated by Mary Eagleson, William Brewer. Academic Press. p. 394. ISBN 0-12-352651-5.
↑ Zumdahl, Steven S. (2009). Chemical Principles 6th Ed. Houghton Mifflin Company. p. A23. ISBN 0-618-94690-X.
↑ Claassen, H. H.; Selig, H.; Malm, J. G. (1962). "Xenon Tetrafluoride". Journal of the American Chemical Society. 84 (18): 3593. doi:10.1021/ja00877a042.
↑ C. L. Chernick; H. H. Claassen; P. R. Fields; H. H. Hyman; J. G. Malm; W. M. Manning; M. S. Matheson; L. A. Quarterman; F. Schreiner; H. H. Selig; I. Sheft; S. Siegel; E. N. Sloth; L. Stein; M. H. Studier; J. L. Weeks & M. H. Zirin (1962). "Fluorine Compounds of Xenon and Radon". Science. 138 (3537): 136–138. Bibcode:1962Sci...138..136C. doi:10.1126/science.138.3537.136. PMID 17818399.
↑

«IUPAC GOLD BOOK». دریافت‌شده در ۱۸ مارس ۲۰۱۲.

[holleman1-1] Arnold F. Holleman; Egon Wiberg (2001). Nils Wiberg (ed.). Inorganic chemistry. translated by Mary Eagleson, William Brewer. Academic Press. p. 394. ISBN 0-12-352651-5.

[b1-2] Zumdahl, Steven S. (2009). Chemical Principles 6th Ed. Houghton Mifflin Company. p. A23. ISBN 0-618-94690-X.

[3] Claassen, H. H.; Selig, H.; Malm, J. G. (1962). "Xenon Tetrafluoride". Journal of the American Chemical Society. 84 (18): 3593. doi:10.1021/ja00877a042.

[4] C. L. Chernick; H. H. Claassen; P. R. Fields; H. H. Hyman; J. G. Malm; W. M. Manning; M. S. Matheson; L. A. Quarterman; F. Schreiner; H. H. Selig; I. Sheft; S. Siegel; E. N. Sloth; L. Stein; M. H. Studier; J. L. Weeks & M. H. Zirin (1962). "Fluorine Compounds of Xenon and Radon". Science. 138 (3537): 136–138. Bibcode:1962Sci...138..136C. doi:10.1126/science.138.3537.136. PMID 17818399.

[zumdahlpg243-5] ↑