زندگانی نو

دانته علاقه‌مند بود که اشعار مربوط به عشق خود، بئاتریس را گردآوری کند و با تفسیری خودزندگینامه به شرح آنها بپردازد و به خوانش دقیق آنها کمک کند.

در این کتاب، ۳۱ شعر وجود دارد که بدین ترتیب قرار گرفته‌اند: ده قطعهٔ‌کوتاه، یک سرود بلند، چهار قطعهٔ کوتاه، یک سرود بلند، چهار قطعهٔ کوتاه، یک سرود بلند، ده قطعهٔ کوتاه.

دانته در بخش‌های نثر این کتاب به شرح شعرها پرداخته‌است.

نام اشخاص در این کتاب تنها با اسم کوچک آنها آمده و دانته از آوردن نام‌های خانوادگی و جزئیات بیشتر دربارهٔ افراد خودداری کرده‌است. او با این کار سعی کرده از شناسایی افرادی که نام برده جلوگیری کند. افراد در این کتاب بیشتر با حالت استعاره به کار برده شده‌اند.

دانته در هیچ جای این کتاب نام خود را نیاورده‌است. او از جیودو کاوالکانتی با عنوان «نزدیکترین دوستم» و از خواهرش را با عنوان «بانویی جوان و نجیب … که از خویشاوندان نزدیک من بود» نام برده‌است. خواننده در این کتاب با آشفتگی احساسی نویسنده روبه‌رو می‌شود که ذهنش درگیر رسیدن به عشقی سهمگین است. خواندن زندگانی نو برای درک مفاهیم و جزئیات کتاب بعدی دانته، کمدی الهی، ضروری است.

• آلیگیری، دانته (چاپ دوم ۱۳۸۲). زندگانی نو. ترجمهٔ فریده مهدوی دامغانی. تهران: مؤسسه نشر تیر. شابک ۹۶۴-۹۰۷۷۳-۷-۵.

* آلیگیری، دانته (چاپ اول 1401). زندگانی نوین. ترجمهٔ رکسانا کمال نژاد. نشر ملائک. شابک ۹۷۸.۶۰۰.۷۹۵۸.۸۷.۲. 

• زندگانی نو به انگلیسی، برگردان از دانته گابرییل روستی در سال ۱۸۹۹
• زندگانی نو به انگلیسی با برگردان آ. اس. کلین
• زندگانی نو به انگلیسی با برگردان چارلز الیوت نورتون
• متن اصلی زندگانی نو به ایتالیایی
• کتاب صوتی زندگانی نو در زبان اصلی ایتالیایی

1. ↑ دانته آلیگیری، زندگانی نو، برگردان فریده مهدوی دامغانی، مقدمه به قلم باربارا رینولدز، صفحهٔ ۳۴.
2. ↑ دانته آلیگیری، زندگانی نو، برگردان فریده مهدوی دامغانی، صفحهٔ ۶۶.