رویداد انقراض پرمین–تریاس

انقراض پرمین بزرگترین انقراضی بود که در زمین رخ داده‌است که به آن به‌طور غیر رسمی «مرگ بزرگ» هم می‌گویند. این رویداد در ۲۵۱٫۴ میلیون سال (حدود یک سال کهکشانی) پیش رخ داد که تشکیل مرز بین دوره پرمین و تریاس زمین‌شناسی است. ۹۶٪ از تمام گونه‌های دریایی، ۷۰٪ از مهره داران زمینی منقرض شدند. این تنها انقراض شناخته شده حشرات است. از آنجایی که تنوع زیستی قابل توجه‌ای از موجودات از بین رفته بود مدت درازتری نسبت به سایر انقراض‌ها طول کشید تا حیات دوباره به زمین باز گردد.

محققان براین عقیده‌اند که ۱ تا ۳ فاز مجزا از انقراض در این عصر رخ داده‌است. چندین مکانیزم برای انقراض در این دوره پیشنهاد شده‌است. مرحله اولیه انقراض در اثر تغییرات تدریجی محیط زیستی بوده‌است در حالی که در مرحله بعد انقراض در اثر یک حادثه فاجعه بار صورت گرفته‌است

مکانیزم پیشنهادی برای حادثه فاجعه بار شامل این موارد است. آتشفشان‌ها و فوران‌های بازالتی (که آثار آن در سیبری و شمال چین موجود است.) که به مدت ۱ میلیون سال به طول انجامید به موجب این پدیده گازهای سمی همچون دی اکسید گوگرد در اتمسفر پخش شد که باعث کاهش نور دریافتی خورشید گردید و زمین وارد یک عصر یخبندان شد. سپس گاز دیگری به نام سولفید دی هیدروژن به خاطر کمبود اکسیژن که از فساد مواد آلی در دریاها تولید می‌شود در اتمسفر پخش شد که باعث خفگی اکثر موجودات گردید.

بعد از پایان فعالیت‌های آتشفشانی گاز گلخانه ای متان یا دی اکسید کربن در فضا پخش شد که باعث گرم شدن آنی زمین شد در این دوره حدود ۹۵٪ موجودات منقرض شدند و بعد از این دوره با انقراض اکثر موجودات خزندگان بودند که بیشترین تطبیق را یافتند که به حاکم بلامنازع دوره مزوزویک تبدیل شدند