معکوس‌سازی رانش

هواپیماهای کوچک معمولاً سیستم‌های رانش معکوس را ندارند، به جز در پروژه‌های خاص. از سوی دیگر، هواپیمای بزرگ (هواپیماهایی که بیش از ۱۲٬۵۰۰ پوند وزن دارند) تقریباً همیشه تجهیزات رانش معکوس را دارند. تمام موتورهای پیستونی، توربوپراپ و جت را می‌توان برای طراحی سیستم‌های رانش معکوس طراحی کرد.

هواپیماهای ملخی

در هواپیماهای ملخی با تغییر زاویه پره‌های پروانه‌ها تحت کنترل ناحیه خود، باعث می‌شود تا حرکتی معکوس ایجاد شود تا پروانه‌ها نیروی رانش خود را به سمت جلو ایجاد کنند.

هواپیماهای جت

در هواپیماهای مجهز به موتور جت، رانش محوری با ایجاد رانش جت به سمت جلو ایجاد می‌شود. این موتورهای توانایی دوران معکوس را ندارند بجای آن، دستگاه‌های معکوس سازی رانش برای جلوگیری از رانش و هدایت آن به جلو استفاده می‌شود.

Target type

در روش Target type یک جفت نوع «باکت» هیدرولیکی استفاده می‌شود تا جهت جریان گاز گرم را تغییر دهد. برای رانش رو به جلو، این درها قسمت‌هایی از نازل موتور جت را تشکیل می‌دهند که به جریان جت خروجی جهت می‌دهند.

Clam-shell type

سیستم Clam-shell یا آبشاری، به صورت پنوماتیکی عمل می‌کند. هنگامی که این سیستم فعال می‌شود، درب‌ها برای بازکردن داکتها می‌چرخند و خروج نرمال موتور را می‌بندند، و باعث می‌شود که رانش به سمت جلو حرکت کند.

Cold stream type

علاوه بر دو نوع مورد استفاده در توربوجت و موتورهای توربوفن با جریان بای‌پس کم، یک نوع سومی از رانش معکوس وجود دارد که در برخی از موتورهای توربوفن با جریان بای‌پس بالا بکار می‌رود. بطوریکه درهایی که روی پوسته بیرونی موتور و به صورت دورتادور وجود دارد برای عبور جریان هوایی که توسط فن موتور شتاب داده شده و از داخل محفظه احتراق عبور نکرده برای ایجاد رانش معکوس استفاده می‌شود.

• پس‌سوز
• جهت‌دهی رانش