توربوفن

توربوفن (به انگلیسی: Turbofan) گونه‌ای موتور جت است که در آن بخش بزرگی از هوای مکیده شده بدون رفتن به اتاق احتراق از روزنه انتهائی خارج می‌شود. این گونه موتور برای سرعت‌های متوسط مناسب است و به‌همین دلیل موتور بیش‌تر هواپیماهای جت مسافری توربوفن است.

موتوری که در پیشرانش هواپیما بیشترین و گسترده‌ترین کاربرد را دارد موتور "توربوفن (فن جت)" است که در آن یک فن بزرگ که توسط توربین می‌چرخد مقدار قابل توجهی هوا را به درون یک مجرا در اطراف موتور می‌راند.

در این موتورها گازهای خروجی از فن با سرعت بالاتری مجرا را ترک می‌کنند و از این طریق نیروی جلوبرندهٔ کل موتور را به اندازهٔ قابل توجهی افزایش می‌دهند.

طراحی یک موتور توربوفن بر این اصل استوار است که: «به ازای یک توان یکسان، یک حجم بزرگ از هوا که سرعت کمتری دارد به یک حجم کوجک از هوا که سرعت بیشتری دارد نیروی جلو برندهٔ بیشتری ایجاد می‌کند.»

توربوفن یک کمپرسور فن بسیار بزرگ در جلوی موتور دارد که نسبت بسیاری از هوا پس از عبور از فن از فاصلهٔ بین فن و پوسته عبور کرده در انتهای موتور با گازهای داغ خروجی موتور یکی می‌شوند و نیروی پیشرانه را افزایش می‌دهد. توربوفن‌ها کارایی بهتری نسبت به توربوجت‌های ساده دارند؛ زیرا به حجم بسیاری از هوا که از فن عبور می‌کند شتاب داده می‌شود و با توجه به هوای کمی که از هستهٔ موتور عبور می‌کند، نیروی پیشرانهٔ بسیاری تولید می‌کند ضمناً این مکانیزم باعث کاهش قابل توجه سر و صدای موتور مذکور نیز می‌باشد.

در هواپیماها، موتور توربوفن را می‌توان از روی پوستهٔ چاق‌تر آن که روی فن بزرگتر را پوشانده[از موتور توربوجت، که بازده کمتری دارد] تشخیص داد.

موتورهای توربوفن و توربوجت در اعداد ماخ کم، ضربهٔ ویژه بالایی دارند. این موتورها می‌توانند با تولید حرارت کم در مدت‌زمان طولانی با سوختی کم و نزدیک به سطح زمین به پرواز ادامه دهند. همین باعث می‌شود که امکان ردیابی آن‌ها توسط حسگرهای حرارتی یا رادارهای زمین بسیار کم باشد. در بسیاری از هواپیماهای نظامی نوین مانند F 15، F 16 و F 22 از موتورهای توربوفن استفاده شده‌است. لازم است ذکر شود بهینهٔ سرعت این نوع موتورها تا سرعت ۹ ماخ است.