دیوکلسین
دیوکلسین یا دیوکلتیانوس یا دیوکلتیان (به لاتین: Gaius Aurelius Valerius Diocletianus Augustus)، امپراتور روم از ۲۰ نوامبر ۲۸۴ تا ۱ مه ۳۰۵ بود.
| دیوکلسین | |||||
|---|---|---|---|---|---|
Laureate سر دیوکلتیان | |||||
| امپراتور روم | |||||
| Solo-reign Co-reign | ۲۰ نوامبر ۲۸۴ – ۱ آوریل ۲۸۶ ۱ آوریل ۲۸۶ – ۱ مه ۳۰۵ | ||||
| پیشین | کارینوس (رقابت تا ژوئیه 285) | ||||
| جانشین | گالریوس (امپراتوری بیزانس) کنستانتیوس کلوروس (امپراتوری روم غربی) | ||||
| Co-emperor | ماکسیمیان (امپراتور غربی) | ||||
| زاده | Diocles 22 December 243–245 سالونا (سلین، کرواسی) | ||||
| درگذشته | ۳ دسامبر ۳۱۱ (سن c. 65–67) Aspalathos (اسپلیت) | ||||
| آرامگاه | |||||
| همسر(ان) | پریسکا | ||||
| فرزند(ان) | گالریا والریا | ||||
| |||||
| دین و مذهب | دین روم باستان | ||||
زندگی‌نامه
دیوکلسین در سال ۲۴۵ متولد شده و مرگ او در سال ۳۱۱ بود. او در دوران آشوب‌های امپراتوری، امپراتوری روم را بین چهار نفر تقسیم کرد و خود به حکومت بر متصرفات شرقی پرداخت که شامل مصر، یونان، مقدونیه و ارمنستان بود و بدین ترتیب باعث ثبات امپراتوری شد. با روی کار آمدن وی دوران پرینکیپاته به اتمام رسیده و نظام جدید دومیناته آغاز شد. پس از دوران اصلاحات بنیادی او ساختار دولت را دگرگون ساخت و به پایایی اقتصاد امپراتوری و ارتش یاری رساند و و آن را برای یک سدهٔ دیگر تندرست نگاه داشت.
او با نرسه پادشاه ایران از دودمان ساسانیان پیمان صلحی بست که چهل سال دوام داشت و دو کشور بر سر مرزها به همداستانی رسیدند. آن‌گاه وی به حل مشکلات درونی روم پرداخت.
او در ۳۰۵ در پنجاه و نه سالگی و به دلیل بیماری، از امپراتوری کناره گرفت و بدین‌سان نخستین امپراتور روم بود که به خواست خود، از تخت قدرت به زیر آمد.
منابع
- نویسندگان ویکی‌پدیای انگلیسی، Diocletian. (نسخه ۶ ژوئن ۲۰۰۷)
- تورج دریایی، شاهنشاهی ساسانی، برگردان مرتضی ثاقب‌فر، چاپ یکم، نشر ققنوس. شابک ۹۶۴-۳۱۱-۴۳۶-۸