دکترین شوک

مطلوب

پال بی فرل از داو جونز استدلال کرد دکترین شوک "شاید مهمترین کتاب در اقتصاد در قرن ۲۱ام باشد ." جان گری در گاردین, آن را یکی از «معدود کتاب‌هایی که واقعاً به ما در فهم حال کمک می‌کند» خواند و این اثر را «هم به موقع و هم تکان دهنده» توصیف کرد. ویلیام کاوینسکی از سان فرانسیسکو کرونیکل نثر کلاین را تحسین کرد و نوشت که او «ابر روایت عصر ما را فاش کرده باشد.» در آیریش تایمز, تام کلونن گزارش کرد که او به‌طور سازمان یافته و با آرامش به خواننده نشان می‌دهد چهره‌های نومحافظه‌کاری چگونه به وقایع عظیمی که «منجر به مرگ میلیون‌ها نفر شد» پیوند خورده‌اند.

ترکیبی

جوزف استیگلیتز، برنده جایزه نوبل در اقتصاد و اقتصاددان ارشد پیشین بانک جهانی مروری بر این کتاب در نیویورک تایمز نوشت. او مقایسه شوک درمانی اقتصادی و آزمایش‌های روانشناسانه انجام شده توسط ایون کمرون را «بیش از حد دراماتیک و غیر قانع کننده» خواند و مدعی شد «کلاین دانشگاهی نیست و نمی‌توان او را به این عنوان مورد قضاوت قرار داد. خیلی جاها در کتاب او وجود دارد که او بیش از حد ساده‌سازی می‌کند.» او همچنین گفت که «موارد مخالف این سیاست‌ها حتی از آنچه کلاین استدلال می‌کند قوی تر است» و «کلاین شرحی غنی از دسیسه‌های سیاسی و تلفات انسانی‌ای به دست می‌دهد که برای اجبار کردن سیاست‌های اقتصادیِ ناخوشایند بر کشورهای مقاوم ضرورت می‌یافت»." شاشی تارور در واشینگتن پست می‌گوید که دکترین شوک انتقاد کلاین از سرمایه‌داری را یک گام مهم به جلو می‌برد. او همچنین گفت که کلاین «در جایی که دیگران ممکن است چیزی بیش از الگوی کاملاً انسانی آشوب و گیجی، نیت‌های نیک و طمع نبینند، بیش از حد آماده توطئه بینی است.»

نامطلوب

در نقد کتاب لندن, استیون هلمز دکترین شوک را خام دانسته و مورد انتقاد قرار داده، و بر این نظر است که این کتاب «راست آیینی بازار آزاد را با رفتار یغماگرانه ابرشرکت‌ها» مخلوط کرده‌است. جان ویلمن از فایننشال تایمز کتاب را «یک اثر عمیقاً معیوب که پدیده‌های مجزا را با هم ترکیب می‌کند تا یک استدلال فریبنده -ولی غیرصادقانه- بیافریند» خوانده‌است. تام ردبرن در نیویورک تایمز می‌گوید که «آنچه او بیش از حد نسبت به آن کور است نقش لازم سرمایه‌داری کارافرینانه در فائق آمدن بر گرایش ذاتی هر نظام اجتماعی به فرورفتن در رکود است." جاناتان چیت در نیو ریپابلیک نوشت که کلاین به طرز شوک آور (ولی با توجه به جایگاه او غیرتعجب آوری) توجه اندکی به ایده‌های راست گرایانه می‌دهد. کلاین تایید می‌کند که نومحافظه‌کاری در مرکز پروژه جنگ عراق قرار دارد، ولی به نظر می‌رسد که نمی‌داند نومحافظه کاری چیست؛ و تلاش هم نمی‌کند که بفهمد. رابرت کول از تایمز گفت، "کلاین 'مجموعه سرمایه‌داری فاجعه' و سودها و خصوصی‌سازی که همراه آن است را مذمت می‌کند ولی نقد منسجمی از اصول بازار آزاد ارائه نمی‌کند، و بدون این دکترین شوک به داستان‌هایی درهم و برهم که اغلب نگران کننده، و گاه جالب و بعضی اوقات عجیب و غریبند تنزل می‌کند.

اقتصاددان تایلر کاوئن، که استدلال‌های کلاین را مسخره خوانده و کتاب را «یک فاجعه اقتصادی واقعی» خوانده، می‌گوید کتاب دربرگیرنده «رشته ادعاهایی ساختگی است، مثلاً وانمود می‌کند که مارگارت تاچر بحران جزایر فالکند را ایجاد کرده تا سندیکاها را سرکوب کند و سرمایه‌داری بدون محدودیت را به جامعه نامشتاق بریتانیا قالب کند." یوهان نوربرگ از مؤسسه لیبرترین کیتو از کتاب انتقاد می‌کند و می‌گوید «تحلیل کلاین در تقریباً هر سطحی به طور نومیدکننده ای مشکلدار است.» نوربرگ با جزئیات تحلیل این کتاب مشکل دارد مثل سرکوب اعتراضات میدان تیان‌آن‌من توسط دولت چین. او استدلال می‌کند، که خود این سرکوب، برخلاف سوق دادن مخالفان به سوی اصلاحات حامی بازار (آنطور که کلاین باور دارد)، باعث شد آزادسازی سال‌ها عقب بیفتد. کلاین در وبسایتش پاسخ داد که نوربرگ و چیت، هر دو موضع او را به غلط نمایانده‌اند. کلاین نوشت که نوربرگ با این ادعا که کتاب او دربارهٔ یک نفر، فریدمن، است در حالی که در واقع دربارهٔ یک «روند ایدئولوژیک چند وجهی است» مغالطه پهلوان‌پنبه کرده‌است. نوربرگ دوباره پاسخ داد که کلاین «در واقع فقط از یکی از ادعاهای مرکزی که من از آن انتقاد کردم دفاع کرد. در عوض او وانمود می‌کند که من فقط سعی کرده‌ام در اینجا و آنجای کتاب او ایرادات کوچک پیدا کنم.» او گفت که اعدادی که کلاین در پاسخ خود ارائه کرد روشن کرد که «آمار در استدلال اصلی او آشغال است.».