دهکده جهانی

در کهکشان گوتنبرگ (بخش ساختن انسان تایپوگرافی شده) مارشال مک لوهان اینترنت را؛ (سی سال قبل از تجاری شدنش)، به عنوان «گسترش خودآگاهی» پیش‌بینی کرد:

رسانه بعدی، هر چه که باشد، می‌تواند گسترش خودآگاهی باشد، تلویزیون به عنوان محتوای آن، نه به عنوان محیط آن، را هم شامل خواهد شد و تلویزیون را به «یک هنر» تبدیل خواهد کرد.

در اینترنت، فاصلهٔ فیزیکی، حتی کم‌تر از فعالیت‌های ارتباطی افراد در زمان واقعی‌است و بنابراین، گروه‌های اجتماعی به وضوح با گشودگی وب و سادگی ویژه‌ای که مردم می‌توانند به جستجو بپردازند پیوسته گسترش می‌یابند و این که مردم می‌توانند جوامع آنلاین را به آسانی و سادگی ویژه‌ای جستجو کنند و با دیگران ارتباط برقرار سازند؛ کسانی که منافع و نگرانی‌های مشابه دارند، بنابراین، این تکنولوژی، ایدهٔ یک جامعهٔ جهانی هم‌گام را یک‌پارچه می‌کند.

مردم از رایانه استفاده می‌کردند تا بتوانند خود را در جامعه‌ای که از لحاظ جسمی از آن‌ها جدا ولی از جهت ذهنی با آن‌ها متصل بود بگنجانند. یک «مرور کلی معناشناسی» استدلال می‌کند که محیط‌زیست رسانه‌ها و رسانه‌های جدید فرصت برای کسانی را که می‌توانند متون رسانه‌ای را ایجاد و مشاهده کنند، نامحدود ساخته‌است.

مک‌لوهان از رسانه‌های گرم و سرد سخن می‌گوید. برای مثال چاپ یک رسانۀ گرم است زیرا مصرف‌کنندگان خود را وادار می‌کند تا آن را با همۀ اطلاعات لازم برای فهم جهان مصرف کنند. در مقابل، تلویزیون یک رسانۀ سرد است زیرا بیننده باید بخش گمشدۀ آنچه را که بر صفحۀ تلویزیون ظاهر می‌شود را معنا کند. مشارکت در رسانه‌های گرم کم و در رسانه‌های سرد زیاد است. رسانۀ سرد، خصوصاً تلویزیون حس‌های ما را مرتبط می‌کند و دوباره در دهکدۀ جهانی به هم می‌رساند. دهکدۀ جهانی بازسازی دنیای فرقه‌ای دهکده باستانی‌ای است که به‌وسیلۀ رسانه‌های چاپی از هم گسیخت.

• مارشال مک‌لوهان
• رسانه پیام است
• رسانه گرم
• رسانه سرد
• کهکشان گوتنبرگ
• درک رسانه‌ها

• شکرخواه، یونس. واژه‌نامهٔ ارتباطات، چاپ سوم. تهران: سروش (انتشارات صدا و سیما)، ۱۳۸۶. شابک ‎۹۶۴-۴۳۵-۷۳۱-۰