درویشی (دشتی)

بر اساس سرشماری سال ۱۳۹۰ آمار رسمی جمعیت روستا ۳۴۰ نفر (۹۷ خانوار) بوده و در سال ۱۳۹۵ جمعیت آن ۴۲۶ نفر می‌باشد.

نام قدیمی این روستا احتمالاً گنبدان بوده و سپس درویشان و در محاوره امروزی به درویشی تغییر یافته که وجه تسمیه آن وجود دو امامزاده با دو گنبد زیبا در شمال و جنوب این روستا بنام گنبد شاهزاده محمد در جنوب که پس از زلزله ویرانگر سال ۹۲ تخریب شد و هم‌اکنون توسط خیرین و معتمدین روستا بازسازی شده‌است و دیگری معروف به گنبد شاه سلیمانی (امامزاده سلیمان) در شمال روستا و در دل جنگلهایی بود که در حد فاصل درویشی با روستاهای حمویی و دشتزال قرار داشت که متأسفانه بعد از سیل ویرانگر سال ۶۵ هیچ آثاری از آن باقی نمانده و هم‌اکنون در بستر رودخانه مند واقع شده‌است. حسب آنچه سینه به سینه نقل شده‌است این روستا در طول تاریخ به علت حوادث و بلایای طبیعی چندین بار با خاک یکسان شده و گورستانهای قدیمی و تاریخی اطراف این روستا حکایت از آن دارد. در قدیم این روستا بعنوان نقطه پشتیبانی سایر روستاهای صعب العبور و ماوراء رودخانه مند محسوب می‌شده به ویژه که فرامین و تصمیمات حکومتی توسط ضابطین و خوانین این روستا به سایر روستاها از جمله «باغان»، «کردلان»، «سرچشمه»، «نبرد»، «خرس‌آباد»، «تنگ نخل»، «اسماعیل محمودی» و سایر عشایر قشلاق‌نشین ابلاغ می‌شده‌است.