دئگو
کلان‌شهر دئگو (به کره‌ای: 대구) دئیگو (به انگلیسی: Daegu) یکی از ۷ کلان‌شهر کشور کره‌جنوبی است.
دئگوDaegu
대구 大邱 | |
|---|---|
| Daegu Metropolitan City | |
| نویسه‌گردانی | |
| • Hangul | 대구광역시 |
| • Hanja | 大邱廣域市 |
| • Revised Romanization | Daegu-gwangyeoksi |
| • McCune-Reischauer | Taegu-kwangyŏksi |
Clockwise from top: Cityscape of Daegu, Seomun Market, Daegu City Hall, Kyungpook National University, and Donghwasa Temple | |
Map of کره جنوبی with Daegu highlighted | |
| مختصات: | |
| کشور |  کره جنوبی |
| Region | Yeongnam |
| Districts | ۷ |
| مدیریت | |
| • Mayor | کیم بوم-ایل (김범일) |
| مساحت | |
| • کل | ۸۸۴٫۱۵ کیلومتر مربع (۳۴۱٫۳۷ مایل مربع) |
| جمعیت (۲۰۰۹) | |
| • کل | ۲۵۱۲۶۰۴ |
| • تراکم | ۲۸۴۲/کیلومتر مربع (۷۳۶۰/مایل مربع) |
| • Dialect | Gyeongsang |
| Flower | مگنولیا |
| Tree | نراد |
| Bird | عقاب |
| وبگاه | daegu.go.kr (انگلیسی) |
این کلان‌شهر با جمعیت ۲٫۴۶۴٫۵۴۷ نفر در جنوب شرقی کره جنوبی در حدود ۸۰ کیلومتری از ساحل اقیانوس آرام و در نزدیکی رودخانه Geumho و جلگه مرکزی منطقه Yeongnam قرار گرفته‌است، این شهر مرکز سیاست، اقتصاد و فرهنگ منطقه است.
تاریخ
در دوران باستان، شهر دئیگو بخشی از پادشاهی شیلا که اولین تلاش موفق برای متحد کردن شبه جزیره کره را نموده بود. در طول دوران چوسون این شهر پایتخت سلسله Gyeongsang و یکی از هشت استان کشور بود. امپراتوری شیلا همسایه امپراتوری گوگوریو، باکجه و گایا و قدیمی‌ترین امپراتوری در میان سه امپراتوری کره (گوگوریو، باکجه) بود. این امپراتوری در سال ۵۷ پیش از میلاد تأسیس شد و در سال ۹۳۵ میلادی سقوط کرد. امپراتوری شیلا، در سال ۴۱۴ میلادی تسلیم گوگوریو شد و ۱۵۰ سال بعد، گایا را تصرف کرد و در سال ۶۶۲ میلادی، با کمک امپراتوری تانگ، باکجه را تصرف و ۶ سال بعد، گوگوریو را هم تصرف کرد. پس از آن امپراتوری تانگ را شکست داد و چینی‌ها را از کره بیرون کرد. حدود ۳۰۰ سال بعد، شیلا سقوط کرد و با سقوط این امپراتوری، آخرین امپراتوری از سه امپراتوری کره هم فرو پاشید.
دئیگو موتور مهم پیشرفت سریع کره جنوبی در دوره رشد اقتصادی (۱۹۶۰s-1980s) بود و در حال حاضر به یک مرکز پیشرو در کره جنوبی برای صنایع با تکنولوژی بالا و مد تبدیل شده‌است و با توجه به این وضعیت خود را به عنوان یک مرکز فرهنگی با نام مستعار، «شهر زیبایی»، «شهرنساجی» و «مد سیتی» می‌شناسد.
سیاست
دو دولت محلی در این شهر (دولت Daegu متروپولیتن در یونگ گو و Gyeongbuk)و (دولت استانی در Buk-GU وجود دارد). شهردار و روسای مناطق ۸ گانه شهر به‌طور مستقیم توسط شهروندان هر چهار سال یکبار انتخاب می‌شوند. شورای شهر بیست و نه نفر عضو دارد که بیست و شش نفر آنهااز حوزه‌های انتخاباتی و سه نماینده از شهر دائیگو می‌باشند. آن‌ها همچنین به‌طور مستقیم هر چهار سال یک بار انتخاب می‌شوند. اکثر آن‌ها از اعضای حزب بزرگ ملی (هانارا دنگ) که حزب سیاسی اصلی محافظه کار در کره جنوبی است می‌باشند. دائیگو خانه بسیاری از سران و روسای جمهور جمهوری کره بوده‌است. این شهر به عنوان پایتخت محافظه کاران کره‌ای، دارای قدرت سیاسی بسیاری است.
جغرافیا
شهر دئیگو توسط کوه‌ها احاطه شده‌است. Palgongsan در شمال، Biseulsan در جنوب و Waryongsan از سوی غرب و مجموعه‌ای از تپه‌های کوچکتر در شرق دشت دائیگو را محصور نموده‌اند. رودخانه Geumho در امتداد لبه شمالی شرقی این شهر جریان دارد که در غرب این شهر در رودخانه Nakdong می‌ریزد.
اقتصاد
از لحاظ تاریخی، شهر دئیگو مرکز تجاری بخش‌های جنوبی شبه جزیره کره با سئول و پیونگ یانگ در شمال (در حال حاضر کره شمالی) بوده‌است، چرا که از موقعیت به سزائی بر خوردار بوده‌است. برخی از بزرگترین بازارهای سنتی مثل بازار Seomun هنوز در این شهر می‌درخشد.
دئیگو شهر صنعت است. صنایع بزرگ منسوجات، فلزات، ماشین آلات و کشاورزی. کیفیت سیب کشت شده این شهر در اطراف کره مشهور است. مرکزیت بسیاری از شرکت‌های بزرگ مانند بانک Daegu، دلفی کره، Hwasung، و TaeguTec در این شهر واقع شده و سامسونگ و Kolon نیز در این شهر تأسیس شده‌اند. کارخانه‌های متعددی در مجتمع‌های صنعتی واقع در غرب و شمال این شهر از جمله مجتمع صنعتی Seongseo، مجتمع صنعتی غرب Daegu و مجتمع رنگرزی صنعتی در این شهر واقع شده‌است.
این شهر هسته اقتصادی و صنعتی منطقه Daegu-Gyeongbuk و یکی از مناطق صنعتی بزرگ در کره جنوبی است. تا آنجا که ۹۴ درصد از مازاد تجاری کره در سال ۲۰۰۶ را به خود اختصاص داده است. شرکت‌ها و صنایع الکترونیک در Gumi و صنایع فولاد در پوهانگ قرار دارند. همچنین این شهر امکاناتی برای تولید جهانی ارائه نموده است که منجر به ظهور کارخانه‌های Anycall (سامسونگ موبایل) و کارخانه‌های اصلی POSCO در نزدیکی این شهر شده‌است. دائیگو و شهرهای مجاور آن به عنوان منطقه آزاد اقتصادی Daegu-Gyeongbuk از سوی دولت مرکزی در سال ۲۰۰۸ تعیین شده‌است.
علاوه بر این، شهر دئیگو به عنوان سومین شهر اقتصادی در کره جنوبی، پس از سئول و بوسان در نظر گرفته شده‌است. همچنین قرار گرفتن این شهر در گرمترین منطقه کره جنوبی منجر به فراهم آمدن محصولات کشاورزی از جمله سیب‌های با کیفیت بالا و هندوانه‌های مرغوب شده‌است. صنعت کشاورزی و تولید میوه پشتیبانی حیاتی برای اقتصاد محلی است. با این وجود، به دلیل تغییر در آب و هوا به علت گرم شدن کره زمین و شبه جزیره کره از شیرینی و محبوبیت میوه‌های دائیگو کاسته شده‌است.
مترو
متروی دئگو در سال ۱۹۹۷ تأسیس شده و هم‌اکنون دارای ۳ خط و ۸۹ ایستگاه می‌باشد.
صنعت مد
از اواخر ۱۹۹۰، شهر دئیگو در تلاش برای ترویج صنعت مد خود بر اساس صنایع تولیدی ونساجی خود برآمده است. بسیاری از نمایشگاه‌های مربوط به صنایع نساجی و مد از جمله نمایشگاه مد Daegu و پیش نمایش Daegu سالانه یا نیم سالانه و به دعوت مؤسسه ملی مد برگزار شده‌است.
آب و هوا
دئیگو دارای آب و هوای نیمه گرمسیری و مرطوب است. در فصل زمستان، هوای بسیار سرد و بارش بسیار کم. به جز در طول فصل بارانی تابستان در بیشتر سال هوا آفتابی است. اطلاعات به دست آمده از سال ۱۹۶۱ نشان می‌دهد که درجه حرارت متوسطماه ژانویه که سردترین ماه سال بوده‌است در دائیگو، ۰٫۶ درجه و برای آگوست که گرمترین ماه سال است ۲۶٫۴ درجه گزارش شده‌است. کمترین دمای ثبت شده این شهر نیز -۲۰٫۲ و بالاترین درجه حرارت ثبت شده شهر نیز ۴۰٫۰ گزارش گردیده است.
| داده‌های اقلیم دائیگو (۱۹۸۱−۲۰۱۰) | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ماه | ژانویه | فوریه | مارس | آوریل | مه | ژوئن | ژوئیه | اوت | سپتامبر | اکتبر | نوامبر | دسامبر | سال |
| میانگین بیش‌ترین °C (°F) | ۵٫۵ (۴۲) | ۸٫۳ (۴۷) | ۱۳٫۵ (۵۶) | ۲۰٫۶ (۶۹) | ۲۵٫۳ (۷۸) | ۲۸٫۳ (۸۳) | ۳۰٫۳ (۸۷) | ۳۱٫۰ (۸۸) | ۲۶٫۷ (۸۰) | ۲۱٫۹ (۷۱) | ۱۴٫۷ (۵۸) | ۸٫۲ (۴۷) | ۱۹٫۵ (۶۷) |
| میانگین روزانه °C (°F) | ۰٫۶ (۳۳) | ۲٫۹ (۳۷) | ۷٫۸ (۴۶) | ۱۴٫۳ (۵۸) | ۱۹٫۱ (۶۶) | ۲۲٫۸ (۷۳) | ۲۵٫۸ (۷۸) | ۲۶٫۴ (۸۰) | ۲۱٫۷ (۷۱) | ۱۵٫۹ (۶۱) | ۹٫۰ (۴۸) | ۲٫۹ (۳۷) | ۱۴٫۱ (۵۷) |
| میانگین کمترین °C (°F) | −۳٫۶ (۲۶) | −۱٫۶ (۲۹) | ۲٫۸ (۳۷) | ۸٫۴ (۴۷) | ۱۳٫۵ (۵۶) | ۱۸٫۲ (۶۵) | ۲۲٫۳ (۷۲) | ۲۲٫۸ (۷۳) | ۱۷٫۶ (۶۴) | ۱۰٫۸ (۵۱) | ۴٫۲ (۴۰) | −۱٫۵ (۲۹) | ۹٫۵ (۴۹) |
| بارندگی میلی‌متر (اینچ) | ۲۰٫۶ (۰٫۸۱) | ۲۸٫۲ (۱٫۱۱) | ۴۷٫۱ (۱٫۸۵) | ۶۲٫۹ (۲٫۴۸) | ۸۰٫۰ (۳٫۱۵) | ۱۴۲٫۶ (۵٫۶۱) | ۲۲۴٫۰ (۸٫۸۲) | ۲۳۵٫۹ (۹٫۲۹) | ۱۴۳٫۵ (۵٫۶۵) | ۳۳٫۸ (۱٫۳۳) | ۳۰٫۵ (۱٫۲) | ۱۵٫۳ (۰٫۶) | ۱٬۰۶۴٫۴ (۴۱٫۹۱) |
| میانگین روزهای بارندگی (≥ ۰٫۱ mm) | ۴٫۵ | ۵٫۲ | ۷٫۳ | ۷٫۸ | ۸٫۶ | ۹٫۵ | ۱۴٫۴ | ۱۲٫۸ | ۹٫۶ | ۵٫۱ | ۵٫۰ | ۴٫۳ | ۹۴٫۱ |
| درصد رطوبت | ۵۴٫۴ | ۵۳٫۶ | ۵۴٫۱ | ۵۳٫۲ | ۵۸٫۷ | ۶۵٫۵ | ۷۳٫۸ | ۷۲٫۹ | ۷۱٫۳ | ۶۴٫۵ | ۶۰٫۳ | ۵۶٫۸ | ۶۱٫۶ |
| میانگین روزانه ساعت‌های تابش آفتاب | ۱۹۳٫۵ | ۱۸۵٫۲ | ۲۰۲٫۹ | ۲۲۰٫۴ | ۲۲۹٫۷ | ۱۸۳٫۸ | ۱۵۱٫۳ | ۱۶۵٫۳ | ۱۶۱٫۱ | ۲۰۳٫۲ | ۱۸۰٫۰ | ۱۸۹٫۷ | ۲٬۲۶۶ |
| منبع: Korea Meteorological Administration | |||||||||||||
== فرهنگ ==شهروند معروف : مین یونگی (شوگا) یکی از اعضای گروه bts است. کیم تهیونگ (وی) یکی از اعضای بی تی اس.
جستارهای وابسته
- کره‌جنوبی
- فهرست شهرهای کره‌جنوبی
منابع
- ↑ National Statistical Office (2009). SELITEM=۰ "행정구역(동읍면)별 인구, 가구 및 주택". Retrieved 2008-12-31.
- ↑ "평년값자료(۱۹۸۱−۲۰۱۰) 대구(۱۴۳)". Korea Meteorological Administration. Retrieved 2011−05−27.