پیونگ‌یانگ
پیونگ‌یانگ (به کره‌ای: 평양) (به معنای زمین مسطح) پایتخت کشور کره شمالی است. این شهر از باختر به استان پیونگ یانگ جنوبی، از جنوب به هوانگ‌هه شمالی، از شمال به پیونگ یانگ شمالی محدود است و برابر با آخرین تقسیم‌بندی کشوری به نوزده ناحیه تقسیم می‌شود. قسمت شمال شرقی و جنوب شرقی شهر را کوه‌ها و قسمت‌های غربی و جنوب غربی را دشت‌ها پوشانیده‌اند. باغ‌های میوهٔ فراوانی مانند باغ‌های گلابی، سیب، انگور، زردآلو و آلو اطراف پیونگ یانگ وجود دارد. راه‌های ارتباطی متعددی پیونگ یانگ را به شهرهای مختلف کشور و به مسکو پایتخت روسیه و پکن پایتخت چین مرتبط می‌سازد. پیونگ یانگ بیش از ۱۵۰۰ سال سابقه تاریخی دارد. این شهر در سدهٔ دوازدهم مورد هجوم مغول‌ها قرار گرفت و از سدهٔ پانزدهم تا سده بیستم، پایتخت دوم شبه جزیره کره محسوب می‌شد. در اوایل سده بیستم، این شهر به‌دست ژاپنی‌ها افتاد و تا چندین دهه زیر تسلط آن کشور بود. پیونگ یانگ در سال‌های جنگ کره، از سوی بمب‌افکن‌های ارتش آمریکا به‌شدت بمباران شد و به‌صورت تل بزرگی از خاک و سنگ و آهن درآمد.
پیونگ‌یانگ
평양 P'yŏngyang | |
|---|---|
| لقب(ها): City of Willows | |
| مختصات: ۳۹°۱′۱۰″ شمالی ۱۲۵°۴۴′۱۷″ شرقی / ۳۹٫۰۱۹۴۴°شمالی ۱۲۵٫۷۳۸۰۶°شرقی | |
| کشور |  کره شمالی |
| منطقه | پیونگان |
| نواحی | ۱۹ |
| بنیانگذاری | ۱۱۲۲ (پیش از میلاد) |
| مساحت | |
| • کل | ۳٬۱۹۴ کیلومتر مربع (۱۲۳۳ مایل مربع) |
| بلندی | ۸۹ متر (۲۹۲ پا) |
| جمعیت | |
| • کل | ۳٬۲۵۵٬۳۸۸ |
| منطقه زمانی | یوتی‌سی ۹+ (Korea Standard Time) |
| • تابستانی (DST) | یوتی‌سی ۹+ |
مترو
متروی پیونگ‌یانگ در سال ۱۹۷۳ تأسیس شده و هم‌اکنون دارای ۲ خط و ۱۶ ایستگاه می‌باشد.
جغرافیا
این شهر در کنار رودخانه تائدونگ قرار گرفته و جمعیت آن ۳٫۸ میلیون (در سال ۲۰۰۳) گزارش شده‌است.
هرچند جمعیت این شهر به‌طور رسمی اعلام نشده‌است.
تاریخ
پیونگ یانگ در سال ۴۲۷ میلادی تا سال ۶۶۸ میلادی به عنوان پایتخت گوگوریو انتخاب شد.
نگارخانه
منابع
- ↑ http://www.aftabir.com/travel/countries/northkorea/geography/natural.php. دریافت‌شده در ۱ اسفند ۱۳۹۳.
ویکی‌پدیای انگلیسی، ۱۸ آوریل ۲۰۰۷.