خیالی بخارایی
از شاعران فارسی گو
احمد بن موسی خیالی معروف به خیالی بخاری یا خیالی بخارایی از شاعران قرن نهم است که در ماوراءالنهر می‌زیسته است. خیالی بخاری از معاصران و شاگردان خواجه عصمت بخاری است. او در عهد الغ‌بیک می‌زیست و در حدود سال ۸۵۰ بدرود حیات گفت. دیوانی که از او به یادگار مانده، شامل دو هزار بیت است که نسخه‌هایی از آن در ایران و خارج جود دارد.
| احمد بن موسی خیالی | |
|---|---|
| درگذشت | ۸۵۰ هجری |
| محل زندگی | ماوراءالنهر |
| ملیت |  ایران |
| پیشه | شاعر |
| سال‌های فعالیت | قرن نهم |
| عنوان | خیالی بخاری |
| دوره | تیموریان |
اشعار
از جمله اشعار او قصیده‌ای‌ست در مدح استادش عصمت بخاری بدین مطلع:
| درین سراچه فانی که منزل خطرست | به عیش کوش که ایام عمر درگذرست |
خیالی بخاری همان است که غزل معروفش را به مطلع:
| ای تیر غمت را دل عشاق نشانه | خلقی بتو مشغول و تو غایب ز میانه |
شیخ بهایی تخمیس کرده و آن تخمیس بسیار مشهور است.
منابع
تاریخ ادبیات در ایران/جلد چهارم/ذبیح‌الله صفا/چاپ سوم/۱۳۶۴/تهران