خفاش خون‌آشام

خفاش خون‌آشام یا خفاش وَمپایر نامی عمومی برای خفاش‌هایی است که خون دیگر حیوانات را می‌مکند، تنها سه گونه از این خفاش‌ها فقط از خون تغذیه می‌کنند که هر ۳ آن‌ها بومی آمریکای مرکزی و جنوبی‌اند.

افسانه‌ها و اسطوره‌ها در تمام جهان، خفاش‌ها را به عنوان اهریمنان خون‌آشام به تصویر می‌کشند.

طول بال این خفاش‌ها (متعلق به طبقهٔ دسمودوس روتوندوس) حدود هشت اینچ و بدن آن‌ها به اندازهٔ انگشت شست آدمی بزرگسال می‌باشد. اگر نوع تغذیه و برنامهٔ غذایی آن‌ها نبود، مردم توجه زیادی به این جانوران کوچک نداشتند. خفاش‌های خون‌آشام از خون پرندگان بزرگ، گله‌ها، اسبها و خوکها تغذیه می‌کنند.

این خفاش‌ها با دندان‌های تیزی که دارند، بریدگی‌های ریزی را در پوست حیوانی که خوابیده‌است، ایجاد می‌کنند. بزاق خفاش‌ها دارای ماده‌ای شیمیایی است که از لخته شدن خون جلوگیری می‌کند؛ بنابراین خفاش براحتی می‌تواند خونی را که در زخم ایجاد شده بمکد. ماده شیمیایی دیگری که در بزاق آن‌ها وجود دارد، مادهٔ بی‌حس کننده‌ای است که جلوی بیدار شدن حیوان را می‌گیرد.

خفاش‌های خون‌آشام، شکار خود را از طریق صدا، بو و پژواک پیدا می‌کنند. در این هنگام آن‌ها در یک متری سطح زمین به پرواز در می‌آیند و از حسگرهای ویژهٔ گرمایی استفاده می‌کنند که در بینی‌هایشان قرار دارد و به آن‌ها کمک می‌کند تا سیاهرگ‌هایی را پیدا کنند که به پوست بدن شکارشان نزدیک است.

بزاق این خفاش‌ها در جلوگیری از لخته شدن خون بهتر از هر مادهٔ دارویی دیگر می‌باشد و می‌تواند در پیشگیری حملات قلبی و سکته‌ها کمک مؤثری باشند. به گفته پزشکان، بزاق این حیوانات حاوی ترکیبی است که می‌تواند خون را رقیق کند و در نتیجه لخته‌های خونی را در عروق مغزی حل کرده و از بین ببرد. در حال حاضر بیشتر انواع سکته‌های مغزی با مصرف داروهای ازبین برنده لخته‌های خونی ظرف ۴ ساعت پس از سکته تحت درمان قرار می‌گیرند. اما دارویی که از بزاق خفاش برای این منظور تولید می‌شود، می‌تواند همین تأثیر را تا ۹ ساعت پس از حمله داشته باشد.

خفاش‌های خون‌آشام یکی از انواع گونه‌هایی است که به عنوان آفت به آن‌ها توجه می‌گردد. اما میلیون‌ها خفاش سودمند وجود دارند که مردم آن‌ها را به اشتباه به جای خفاش‌های خون‌آشام نابودشان می‌کنند.