حموله بن علی بروجردی

حَموله بن علی البروجردی (نیز: حموله یا حمویه) یکی از وزیران حکومت آل ابی دلف و حکمران بروجرد در سده سوم هجری بوده است. وی در سال ۲۴۴ قمری درگذشته است. آل ابی دلف عرب زبان بودند و در غرب و مرکز ایران پراکنده شده بودند و وابستگان محلی خلفای عباسی به حساب می آمدند. مقر اینان کرج ابودلف در ناحیه ای بین اراک، بروجرد و شازند امروزی بوده است.

حموله مردی ادیب و اصالتا بروجردی بود که از سوی ابودلف حاکم عباسی منطقه به حکومت بروجرد که در این زمان بخشی از ماه نهاوند (ماه بصره) بود گمارده شد. ماه نهاوند دارای دو قصبه (شهر) نهاوند و بروجرد بوده است . حموله ابودلف را به بروجرد برد و آتشکده این شهر را برای تبدیل شدن به مسجد به وی نشان داد و ابودلف گفت: «هذا مسجدالعتیق». به این ترتیب از تخریب آتشکده صرف نظر شد و آن محل تبدیل به مسجد جامع شد و منبری در آن بنا شد (مرکزیت یافت) . به این ترتیب بروجرد که پس از حمله اعراب و شکست ایرانیان در جنگ نهاوند ویران و کم رونق شده بود مجددا به شهری پر رونق تبدیل شد.